کمبود آب به عنوان یک چالش اساسی برای توسعه پایدار و به عنوان یک علت بالقوه ناآرامی اجتماعی و درگیری در داخل و بین کشورها شناخته شده است. در عین حال، آب به طور فزاینده ای به عنوان ابزاری برای همکاری های بین المللی برای حمایت از تولید مواد غذایی، معیشت، اکوسیستم، سازگاری با تغییرات آب و هوا و توسعه پایدار در نظر گرفته می شود. از آنجا که قرار است کمبود آب در مناطق خشک ادامه یابد و شدت یابد، جهان در معرض خطر کمبود آب برای نسل های آینده است که با عواقب عملکردهای امروز روبرو می شوند. بنابراین، مناطق کمبود آب باید به طور پایدار به هر گزینه موجود برای منابع آب دسترسی داشته و از آن استفاده کنند تا فشارهایی که به رشد خود ادامه می دهد را به حداقل برساند.