با شنیده شدن اخباری مبنی بر از سرگیری ساخت سدها در نقاط مختلف کشور، دوباره نفس‌های محیط زیست به شماره افتاده و نگرانی فعالان زیست‌محیطی بیشتر شده‌ است. یک عضو کارگروه آب و انرژی شورای تشکل‌های محیط زیست و منابع طبیعی با نقد سیاست توسعه مخرب، از پیامدهای خطرناک سدسازی کنترل‌نشده می‌گوید. توسعه مخرب یکی از موضوعاتی است که برخی از کارشناسان نسبت به وقوع آن طی سال‌های اخیر هشدار می‌دهند. سوال اصلی اما، هنوز پابرجاست. آیا هر ساختنی آباد کردن است؟

دیپلماسی آب چیست و جوانان حرفه ای چگونه در این زمینه فعالیت می کنند؟ اینها برخی از مواردی بود که در وبینار اخیر "چشم اندازهای جوانان" که شرکت کنندگان از سراسر جهان را گرد هم آورده بود، مورد بحث قرار گرفت. در سال های اخیر، دولت ها و سازمان های بین المللی با ایجاد فضایی برای جوانان در روند صلح و توسعه، اهمیت قطعنامه 2250 را به طور فزاینده ای درک کرده اند. اما ما باید کارهای بیشتری انجام دهیم و اکنون باید اقدام کنیم.

مدیرکل دفتر کنترل سیلاب و آبخوان‌داری سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور گفت: پروژه‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری با مسئله ترسالی و خشکسالی ارتباطی مستقیم دارند. این پروژه‌ها توان اکوسیستم و محیط را برای مواجهه با پدیده خشکسالی افزایش می‌دهند.

ارزیابی شاخص‌های مختلف بین‌المللی حاکی از آن است که ایران در وضعیت تنش آبی قرار دارد. کارشناسان بر‌این باورند که وضعیت نابسامان مدیریت منابع موجود آبی کشور، یکی از علل اصلی قرار گرفتن در شرایط تنش آبی به‌شمار می‌رود. این در حالی است که آسیب‌شناسی‌ها نشان می‌دهد درصورت ادامه وضع موجود مدیریت منابع آب، ایران با مشکلات متعددی از جمله مشکلات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مواجه خواهد شد.

حال این سوال مطرح است که چه سیاست‌ها و راهکارهایی باید جهت مدیریت منابع آب و برون‌رفت از وضعیت تنش آبی در پیش گرفته شود تا این بحران ابعاد گسترده‌تری پیدا نکند؟ «بازوی پژوهشی مجلس» در گزارشی در زمینه گذر از بحران آب، راه‌حل‌های به کار گرفته شده توسط کشورهای موفق درگیر در خشکسالی و بحران آب را مورد بررسی قرار داده است. نتایج این مطالعه تطبیقی حاکی از آن است که برای مدیریت بحران آب باید سه سیاست کلی «حفظ منابع موجود آبی و سیستم مدیریت توسعه‌یافته»، «مدیریت تقاضا» و «کاهش وابستگی به میزان بارش سالانه به وسیله استفاده از منابع آب بااطمینان» در دستور کار تصمیم‌سازان کشور قرار گیرد.

قوانین مربوط به آب و نحوه بهره‌برداری از منابع آبی، اهمیت بسیار زیادی در استفاده از این منبع مهم زندگی در هر کشوری دارند. اما یافته‌های یک پژوهش داخلی دراین‌باره، نشان می‌دهند که این قوانین در شرایط کنونی کشور ما نیاز به بازنگری و اصلاح دارند.

قانون‌گذاری در ایران پس از رویداد انقلاب مشروطیت و تأسیس مجلس در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی با تدوین اولین قانون اساسی ایران آغاز شد. تا پیش از آن لفظ قانون واژه‌ای ناشنیده بود و بر این اساس اندیشه‌ای به نام قانون خواهی نیز وجود نداشت. مباحث مرتبط با قوانین آب برای اولین بار در مذاکرات مجلس شورای ملی در ۲۶ آذر ۱۳۰۴ مطرح شدند. آنگاه در چند ماده از قانون مدنی، مطالبی در مورد آب مصوب شده و سپس قوانین مرتبط با آب به‌تدریج رشد کردند.