یکی از ویژگی‌های انسانی که باعث می‌شود مهندسی آب به‌طور کامل به هوش مصنوعی واگذار نشود، توانایی استفاده از قضاوت تجربی و تصمیم‌گیری در شرایط عدم قطعیت است. در حوزه مهندسی آب، با چالش‌های متعددی نظیر تغییرات اقلیمی، عدم قطعیت‌های موجود در داده‌های هیدرولوژیکی و پیچیدگی‌های مربوط به سیستم‌های زیست‌محیطی روبه‌رو هستیم. در چنین شرایطی، تجربه و بینش انسانی – که شامل خلاقیت، هوش هیجانی و درک عمیق از شرایط محلی و زمینه‌ای می‌شود – نقش حیاتی در تفسیر داده‌ها و انتخاب راهکارهای بهینه دارد.

هوش مصنوعی می‌تواند ابزاری مکمل و مفید برای تحقیق، ایده‌پردازی و اصلاح مقالات باشد، اما کیفیت یک مقاله خوب همچنان به تخصص، درک موضوع و قضاوت انسانی نیاز دارد. تلفیق هوش مصنوعی و دانش انسانی بهترین نتیجه را ارائه می‌دهد. استفاده از هوش مصنوعی برای نوشتن یا بهبود مقالات می‌تواند ابزار بسیار مفیدی باشد، اما به دلایل زیر تضمین‌کننده کیفیت یک مقاله خوب نیست:

زمینه‌هایی که نیازمند همدلی، خلاقیت اصیل و درک انسانی هستند، کمترین شانس را برای جایگزینی توسط AI دارند. بر همین اساس، افرادی که در این حوزه‌ها تخصص دارند، در آینده مزیت بیشتری خواهند داشت. ترتیب زمینه‌هایی که هوش مصنوعی در آن‌ها شانس کمتری برای پیشرفت دارد، با توجه به ضعف‌های ذاتی AI (مانند عدم خلاقیت اصیل، ناتوانی در همدلی و درک انسانی) به شرح زیر است: