موقعیت و ماندگاری آبهای سطحی (داخلی و ساحلی) هر دو تحت تأثیر آب و هوا و فعالیتهای انسانی قرار دارند و بر آب و هوا، تنوع بیولوژیکی و بهزیستی انسان تأثیر می گذارد. مجموعه داده های جهانی مستند از موقعیت و فصلی بودن آب های سطحی از موجودی ها و توصیفات ملی، برآورد آماری داده های منطقه ای و تصاویر ماهواره ای تهیه شده است، اما اندازه گیری تغییرات طولانی مدت با وضوح بالا همچنان یک چالش است. در اینجا، با استفاده از سه میلیون تصویر ماهواره ای لندست 13، تغییرات آبهای سطحی جهانی طی 32 سال گذشته را با وضوح 30 متر کمی می کنیم. ما ماه ها و سال هایی را که آب در آن وجود دارد، جایی که وقوع تغییر کرده و از نظر فصلی و ماندگاری چه شکلی ایجاد کرده است، ثبت می کنیم. بین سالهای 1984 و 2015 آبهای سطحی دائمی از مساحت تقریباً 90،000 کیلومتر مربع ناپدید شده اند،

آب زیرزمینی بزرگترین منبع آب شیرین جهان است و برای آبیاری و از این رو برای امنیت غذایی جهانی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در حال حاضر، پمپاژ آب های زیرزمینی ناپایدار بیش از شارژ بارندگی از رودخانه ها و آبراهه ها است که منجر به افت قابل توجهی در سطح آب های زیرزمینی و تلفات آب های زیرزمینی ناشی از ذخیره آن، به ویژه در مناطق با آبیاری شدید می شود. هنگامی که سطح آب های زیرزمینی افت می کند، تخلیه از آب های زیرزمینی به جریان ها کاهش می یابد، در جهت معکوس یا حتی به طور کامل متوقف می شود، در نتیجه کاهش جریان، با اثرات بالقوه مخرب بر روی اکوسیستم های آبزی است. در اینجا ما کاهش سطح آب های زیرزمینی که ناشی از پمپاژ آب های زیرزمینی است را به کاهش در گردش آب در سطح جهان پیوند می زنیم، و تخمین می زنیم که جریان های مهم محیطی - که برای حفظ اکوسیستم های سالم مورد نیاز هستند - دیگر پایدار نمی شوند. ما تخمین می زنیم که تا سال 2050، حدود 42 تا 79 درصد حوضه های آبخیزداری که در آن پمپاژ آب های زیرزمینی در سراسر جهان وجود دارد،