منابع آب قابل برداشت جهان به دو قسمت آب‌های زیر زمینی و آب‌های سطحی تقسیم‌بندی می‌شوند. لایه‌های زیرسطحی زمین به دو قسمت غیراشباع و اشباع تقسیم‌بندی می‌شوند. قسمت اشباع که در آن ناحیه خلل و فرج حاوی آب است را آب‌های زیر زمینی می‌نامند. آب‌های زیرزمینی از بارش‌های سطحی و نفوذ آن‌ها در زمین ایجاد می‌شوند. راه‌های مختلفی جهت برداشت آب‌های زیر زمینی وجود دارد که عبارت‌اند از روش‌های طبیعی و مصنوعی.

منابع آب قابل برداشت جهان به دو قسمت آب‌های زیر زمینی و آب‌های سطحی تقسیم‌بندی می‌شوند. آب زیر زمینی آبی است که در زیر سطح زمین ذخیره شده است. گاهی صدها سال طول می‌کشد تا مخزن‌های آب زیر زمینی تشکیل شوند. اکثر اوقات، آب‌های زیر زمینی سال‌ها و حتی قرن‌ها قبل از مصرف دست‌نخورده باقی می‌مانند.

هیدرولوژی یا Hydrology که بعضا به آن آبشناسی هم گفته می شود به معنای وسیع کلمه علم چگونگی آب است. یعنی علمی که در مورد پیدایش، خصوصیات و نحوه نوزیع آب در طبیعت بحث می کند. اما عملا واژه هیدرولوژی به شاخه ای از جغرافیای فیزیکی اطلاق می شود که گردش آب در طبیعت را مورد بررسی قرار می دهد. بر اساس تعریفی که انجمن دولتی علوم و فناوری آمریکا برگزیده است، هیدرولوژی علم مطالعه آب در کره زمین است؛ و در مورد پیدایش، چرخش و توزیع آب در طبیعت، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آب، واکنش های آب در محیط و ارتباط آن با موجودات زنده بحث می کند. اگرچه عموم شناخت کاربران از واژه هیدرولوژی مصور حرکت و توزیع آب در سطح زمین است اما در عین حال بخشی از چرخه آب در طبیعت در زیر سطح زمین صورت می گیرد که منابع آب های زیرزمینی یکی از اجزاء آن محسوب می شود. البته آنچه که به نام آب های زیرزمینی یا Groundwater نامیده می شود نباید با آب زیر سطحی یا Sub-Surface Water یکسان قلمداد شود.