مقدمه

آنچه امروزه به نام سیستم های آبیاری نامیده می شود موضوع بسیار وسیع و گسترده ای می باشد که به سختی می توان آن را طبقه بندی کرد. به صورت ساده یک سیستم آبیاری تحت فشار شبکه ای از لوله ها و اتصالات را تشکیل می دهد که در آن آب از منبع اصلی تا سطح مزرعه در داخل لوله و با فشار جابه جا و پخش می شود.

 

تفاوت اساسی سیستم های آبیاری تحت فشار با سیستم های آبیاری سنتی سطحی عبارتند از: رژیم جریان آب، جهت جریان، وسعت اراضی که در یک زمان آبیاری می شوند و انرژی خارجی.

سیستم های آبیاری تحت فشار سابقه ای طولانی دارد. مثلا در بسیاری از باغات و کاخ های قدیمی، آب در داخل مجاری تحت فشار جابه جا می شد. اما استفاده از این روش به عنوان یک سیستم آبیاری، قدمتی کمتر از یک صد سال دارد. تا قبل از سال های ۱۹۲۰ میلادی این روش بیشتر برای آبیاری فضای سبز و زمین های ورزشی به کار می رفت اما از سال ۱۹۳۰ به بعد با توسعه ساخت لوله های فلزی سبک و جفت کننده ها این گونه سیستم ها به سرعت گسترش پیدا کرده و برای آبیاری مزارع کشاورزی مورد استفاده قرار گرفت.