کمبود آب به عنوان یک چالش اساسی برای توسعه پایدار و به عنوان یک علت بالقوه ناآرامی اجتماعی و درگیری در داخل و بین کشورها شناخته شده است. در عین حال، آب به طور فزاینده ای به عنوان ابزاری برای همکاری های بین المللی برای حمایت از تولید مواد غذایی، معیشت، اکوسیستم، سازگاری با تغییرات آب و هوا و توسعه پایدار در نظر گرفته می شود. از آنجا که قرار است کمبود آب در مناطق خشک ادامه یابد و شدت یابد، جهان در معرض خطر کمبود آب برای نسل های آینده است که با عواقب عملکردهای امروز روبرو می شوند. بنابراین، مناطق کمبود آب باید به طور پایدار به هر گزینه موجود برای منابع آب دسترسی داشته و از آن استفاده کنند تا فشارهایی که به رشد خود ادامه می دهد را به حداقل برساند.

تحقیقات جدید برای شناسایی نقاط آلودگی آب و هوایی نشان داده است که در صورتی که دمای جهانی در 2 درجه سانتیگراد در مقایسه با افزایش 1.5 درجه سانتیگراد قرار گیرد، تعداد افرادی که تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی قرار می گیرند، می تواند دو برابر شود.

محققان IIASA، تسهیلات محیط زیست جهانی (GEF)، سازمان توسعه صنعتی سازمان ملل متحد (UNIDO)، دانشگاه آکسفورد و دانشگاه واشنگتن، 14 شاخص تاثیر را در سه بخش اصلی - آب، انرژی و غذا و محیط زیست - توسعه دادند. با استفاده از انواع مدل های کامپیوتری این مطالعه انجام شده است که به عنوان مثال، شاخص ها شامل شاخص تنش آب، فصلی بودن عرضه آب و تغییرات عملکرد محصول می باشد.

فناوری بارورسازی ابرها شاخه‌ای از علم تعدیل وضع هوا مجموعه‌ای از فناوری‌های ایمن، علمی و ثابت شده برای افزایش بارش‌ها است که قدمتی بیش از 60 سال دارد. کشور ما نیز از 20 سال پیش روند استفاده از این فناوری را آغاز کرده و در بسیاری از مناطق آن را مورد اجرا قرار داده است.

فرید گلکار، مدیر مرکز ملی تحقیقات و مطالعات بارورسازی ابرهای وزارت نیرو طی گفت‌وگوی با پاون به تشریح آخرین وضعیت اجرای پروژه بارورسازی ابرها در ایران، همکاری هوافضای سپاه با وزارت نیرو، نتایج استفاده از این فناوری در کشور و شائبه سرطان‌زا بودن بارورسازی ابرها پرداخته است.