قوانین مربوط به آب و نحوه بهره‌برداری از منابع آبی، اهمیت بسیار زیادی در استفاده از این منبع مهم زندگی در هر کشوری دارند. اما یافته‌های یک پژوهش داخلی دراین‌باره، نشان می‌دهند که این قوانین در شرایط کنونی کشور ما نیاز به بازنگری و اصلاح دارند.

قانون‌گذاری در ایران پس از رویداد انقلاب مشروطیت و تأسیس مجلس در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی با تدوین اولین قانون اساسی ایران آغاز شد. تا پیش از آن لفظ قانون واژه‌ای ناشنیده بود و بر این اساس اندیشه‌ای به نام قانون خواهی نیز وجود نداشت. مباحث مرتبط با قوانین آب برای اولین بار در مذاکرات مجلس شورای ملی در ۲۶ آذر ۱۳۰۴ مطرح شدند. آنگاه در چند ماده از قانون مدنی، مطالبی در مورد آب مصوب شده و سپس قوانین مرتبط با آب به‌تدریج رشد کردند.