فلات ایران منطقهٔ بزرگی از حوضه آبریز بسته در مرکز ایران است که از شمال به کوه‌های البرز از غرب و جنوب به کوه‌های زاگرس و از شرق به رشته کوه‌های موسوم به ارتفاعات شرقی ایران محدود می‌شود. طول این فلات از شمال غربی به جنوب شرقی ۱۰۰۰ کیلومتر بوده و پهنای آن در حدود ۶۰۰ کیلومتر است. به جز ناحیهٔ کوچکی در جنوب شرق حداقل ارتفاعی ۵۰۰ متر بالاتر از سطح دریا دارد. ارتفاع آن در حاشیه‌های شمالی و غربی به بیش از ۳۰۰۰ متر می‌رسد. توپوگرافی عمومی فلات متغیر است ولی مشخصهٔ آن وجود بلوک‌های صخره‌های سخت در سرتاسر آن است که توسط مخروط افکنه‌ها و دشت‌های آبرفتی در بر گرفته شده‌اند. در پست‌ترین بخش‌های فلات، کویرها بسیار فراوانند.