ضوابط طراحی شبکه اندازه گیری سطح آب زیرزمینی در سازندهای سخت

۲۸ بهمن ۹۵ ، ۱۵:۴۰ نويسنده: بهزاد سرهادی

شبکه اندازه گیری سطح آب زیرزمینی، مشاهدات منظم و طولانی مدت سطح آب زیرزمینی را به عهده دارد. در طراحی شبکه اندازه گیری سطح آب زیرزمینی سازندهای سخت، باید موارد زیر مد نظر قرار گیرد:

- شرایط چینه شناسی (استراتیگرافی) و هیدروژئولوژیک، به ویژه ضخامت و گسترش ساختارهای چینه شناسی (استراتیگرافی) آبخوان یا مجموعه آبخوان ها

- شرایط زمین شناسی ناحیه ای سازندهای سخت، ترکیب رخساره ها (لیتوفاسیس) و عناصر و ساختارهای تکتونیک و مناطق (زون های) گسل ها

در پولژه های کارستی که سطحی نسبتا هموار دارند، شرایط ایجاد شبکه اندازه گیری سطح آب زیرزمینی تا حدودی فراهم است ولی در دیگر مناطق به ویژه در یال چین ها به علت شیب توپوگرافی نسبتا زیاد، عموما فواصل چاه ها یکسان نخواهد بود.

- شکل تغییرات سطح آب زیرزمینی در کلیه چاه های مشاهده ای و پیزومترها باید با یکدیگر همخوانی داشته باشد. چنانچه برخی از این گمانه ها از یکدیگر تبعیت ننمایند، احتمالا حاکی از وجود آبخوان های متفاوت بوده و باید این دسته از چاه ها از شبکه اندازه گیری حذف شوند.

در شبکه اندازه گیری سطح آب زیرزمینی هرچه فواصل چاه های مشاهده ای کم تر باشد به طور قطع نتایج بهتری خواهد داشت. اما با توجه به این که حفر چاه در این گونه سازندها هزینه هنگفتی در بردارد، گسترش آبخوان مورد توجه خاص قرار می گیرد به طوری که در آبخو ان ها ی وسیع و گسترده، فاصله گمانه های مشاهده ای 10 کیلومتر و در آبخوان های با وسعت کم این فاصله به 5 کیلومتر کاهش می یابد. ذکر این نکته لازم است که بسته به نوع پروژه (چون هدف متفاوت است) فواصل چاه ها از حد چند صد متر در محل سدهایی که پی آن ها را سازندهای سخت به ویژه سازندهای کارستی تشکیل می دهند، تا حد 10 کیلومتر در پروژه های تعیین پتانسیل منابع آب زیرزمینی این سازندها متغیر می باشد.

- فاصله اجزای شبکه اندازه گیری سطح آب زیرزمینی با چاه های بهره برداری ، باید تا حد امکان با توجه به شعاع تاثیر آن ها رعایت شود تا برداشت های طولانی مدت تاثیر زیادی در روند کلی تغییرات سطح آب زیرزمینی نداشته باشد.