گرمایش جهانی، که به آن گرم شدن زمین یا تغییر اقلیم نیز می‌گویند، به افزایش تدریجی دمای میانگین زمین و اقیانوس‌ها در بلندمدت اشاره دارد. این پدیده عمدتاً ناشی از فعالیت‌های انسانی است که گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسید کربن، متان و اکسید نیتروژن را در اتمسفر آزاد می‌کنند. این گازها گرما را به دام می‌اندازند و باعث گرم شدن سیاره می‌شوند.

تغییرات اقلیمی، حقایق اجتناب‌ناپذیری هستند که جامعه انسانی بایستی به‌طور جدی به بررسی آن‌ها پرداخته و از تبعات آن‌ها بکاهد. در این خصوص، محققان کشور تأثیر این پدیده‌ها را بر روی کاهش سطح آب‌های زیرزمینی مطالعه کرده و به نتایج قابل تأملی دست یافته‌اند.

سازگاری با تغییر اقلیم یکی از اجزای برنامه‌ریزی در توسعه زیربنایی و پذیرفته‌شده در تمام نهادهای بین‌المللی است. این سازگاری شامل پیش‌بینی دقیق از وضعیت فعلی و آینده کشورها خواهد بود. در کشور ما، ایران، بخش عمده سرزمین در منطقه خشک جهان قرار داشته و میزان بارش‌های جوی متوسط سالانه آن با حدود ۲۴۰ میلی‌متر، یعنی تنها یک‌سوم متوسط نزولات جوی سالانه کره زمین است. بر اساس آمارهای موجود ۲۰ استان کشور تاکنون از حداکثر ظرفیت سفره‌های زیرزمینی خود استفاده کرده‌اند. همچنین، سرانه منابع آبی تجدیدپذیر کشور از ۷ هزار متر مکعب در سال ۱۳۳۵ به حدود ۱۸۵۰ مترمکعب تقلیل یافته است.