گروهی از محققان از دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس به کشف روش شیمیایی جدیدی برای جمع اورانیوم در آب های زیرزمینی آلوده کمک کرده اند، که می تواند به تلاش های دقیق تر و موفق اصلاح آب در سایت های هسته ای سابق منجر شود.
محققان در آزمایشگاه Daniel Giammar، استاد Walter E. Browne در دانشکده مهندسی محیط زیست مهندسی و علوم کاربردی، یک سری از آزمایش ها را در محیط آزمایشگاهی با استفاده از آب حاوی اورانیوم - در حال حاضر در آبهای زیرزمینی آلوده در سایت های مختلف در ایالات متحده به عنوان میراثی از فرآوری دوران جنگ سرد و همچنین زباله فعالیت های مرتبط با تولید مواد هسته ای، به انجام رسانده اند.
کلسیم و فسفات در کنار هم از نظر شیمیایی منجر به به دام انداختن اورانیوم می شود، مشخص گردیده که این امر منجر به افزایش خطر ابتلا به سرطان و آسیب کبدی در انسان در هنگام بلع خواهد شد. مطالعات میدانی گذشته، از جمله یکی در سایت هنفورد در ایالت واشنگتن، با تمرکز بر یک راه حل به صورت مکانی این گونه بود که فسفات به طور مستقیم به آب های زیرزمینی آلوده تزریق شود. این تلاشِ اصلاح منطقه هدف، به طور کامل موفق نبود چرا که مقیاس های همپوشانی برای کلسیم، اورانیوم و فسفات محدود بود.
بر طبق گفته های Giammar: "یک چالش این بود تا با اصلاح زیر سطحی برای یافتن راه درست، مواد تشکیل دهنده لازم با یکدیگر در یک سیستم ضعیف مخلوط شوند." و " در آزمونی در مقیاس محلی، بسیاری از فسفات اضافه شده هرگز به اورانیوم نرسید زیرا آن مواد در نزدیکی محل چاه تزریقی رسوب کرد. راه حل پیش رو این بود تا به شکل و حالاتی متفاوت که ممکن است برای ارسال فسفات به جایی که اورانیوم قرار دارد اقدام شود، و البته در حالت دیگری که در آن فسفات را می توان به یک محل که در آن جریان آب زیرزمینی طبیعی برقرار بوده و اورانیوم در تماس با آن است، اضافه شود."
این تحقیق توسط Giammar و Vrajesh S. و Mehta، که دکترای خود را در دانشکده مهندسی و علوم کاربردی به دست آورده اند رهبری شد. دیگر نویسندگان آن Zheming Wang، محقق ارشد در آزمایشگاه علمی مولکولی زیست محیطی در Richland، و Jeffrey G. Catalano، استادیار زمین و سیاره ای علوم در دانشکده هنر و علوم در دانشگاه واشنگتن؛ و Fabien Maillot، محقق فوق دکترا و مسئول سابق در آزمایشگاه Catalano می باشند.
در سه نوع مختلف از آزمایش های انجام شده در آزمایشگاه Giammar، محققان در ابتدا از میزان دقیق سطح کلسیم در آب اطمینان و اطلاع کسب نمودند. سپس آنها قادر بودند تا برای اضافه کردن مقدار خاصی از فسفات که تشکیل دهنده کلسیم فسفات، به عنوان ساختار شیمیایی خنثی سازی ترکیب اورانیوم است، تصمیم گیری نمایند. ترکیب دقیق کلسیم و فسفات اضافه شده، سبب بی اثر شدن اورانیوم در آب های زیرزمینی و به دام افتادن آن خواهد بود.
آزمایشگاه Giammar تحقیقات خود را با هدف توسعه یک روش برای سفارشی سازی محل تزریق فسفات ادامه داده است که می توان در این رابطه از کلسیم موجود در آب های زیرزمینی برای زدودن اورانیوم استفاده نمود، که این تحقیقات در حال حاضر نیز ادامه دارد.
بر طبق گفته های Giammar: "نتایج این کار نشان می دهد که در نهایت یک اندازه مناسب با در نظر گرفتن همه رویکردهای استفاده از فسفات برای زدودن آبهای زیرزمینی آلوده به اورانیم وجود خواهد داشت،". "با آگاهی از محل آلودگی اورانیوم و ترکیب آب های زیرزمینی، ما می توانیم تصمیم بگیریم که آیا برای تزریق فسفات به طور مستقیم به یک ستونی از آب های زیرزمینی آلوده به اورانیم اقدام نماییم و یا برای تزریق فسفات در پایین دست آلودگی اورانیوم به شکل یک مانع کلسیم فسفات عمل شود."
یافته های این پژوهش به تازگی در مجله علوم و تکنولوژی محیط زیست (journal Environmental Science & Technology) منتشر شده است.
ترجمه: بهزاد سرهادی
منبع: www.pollutiononline.com
حجم: کمتر از 1 مگابایت
ویدئوهای آموزش فارسی مدل سازی (3D) آبخوان بر اساس گمانه های حفاری
تماس با ما
گروه تلگرام ما
هشدارهای ما
آمار و اطلاعات
پروژه
در منابع آب
نظرات (۰)