پرونده ویژه دادگاه آب - خواهان و خوانده

۰۳ بهمن ۹۸ ، ۱۳:۳۶ نويسنده: بهزاد سرهادی

دعوا بر سر آب خواهان های مختلفی دارد. از محیط زیست گرفته تا کشاورزی و صنعت و شرب. از سوی دیگر خوانده آب یا همان طور که در قوانین آمده است مالک آب، حاکم اسلامی است؛ «انفال و مشترکات از قبیل زمین های موات یا رها شده، معادن، دریاها، دریاچه ها، رودخانه ها، سایر آب‌های عمومی، کوه، دره‌ها، جنگل‌ها، نیزارها، بیشه طبیعی، مراتعی که حریم نیست، ارث بدون وارث و اموال مجهول المالک و اموال عمومی که از غاصبین مسترد می شود در اختیار حکومت اسلامی است تا بر طبق مصالح عامه نسبت به آنها عمل نمایند.»

در سال های گذشته برای برون رفت از اختلافات ناشی از آب راه حل های مختلفی مورد بررسی قرار گرفت در این پرونده ایده جدیدی مبنی بر تشکیل دادگاه آب از زوایای گوناگون به بحث گذاشته شده است.

تشکیل دادگاه آب ایده ای است که در جست و جوی اینترنتی با نام داریوش مختاری کارشناس آب بیشتر به چشم می‌خورد. داریوش مختاری کارشناس ارشد اقتصاد کشاورزی با سابقه فعالیت در حوزه مهندسی آب و آبخیزداری در استان فارس در سال 94 طی نامه‌ای پیشنهاد تشکیل دادگاه آب با مشارکت دولت (حاکمیت) و مردم (جامعه محلی) را به سران سه قوا ارائه داد. همچنین با رامبد اخلاص پور کارشناس حقوقی و کشاورز منطقه ارزوئیه یکی از کسانی است که در زمینه ابعاد حقوقی دادگاه آب با وی گفت و گو کردیم. وی نبود دادگاه ویژه را در شرایط فعلی معضل اصلی نمی داند و هم به مزایا و هم به معایب تشکیل دادگاه می پردازد. در مقابل دیدگاه دکتر سیامک زندرضوی عضو هیئت مدیره انجمن جامعه شناسی و نویسنده کتاب «جامعه شناسی و بحران منابع طبیعی تجدید شونده» در تقابل با دادگاه ویژه آب قرار دارد. وی طرح این دیدگاه را خطری می‌داند که می تواند مورد سوء استفاده قرار گیرد.

برای طرح کامل دیدگاه های شرکت کنندگان در این پرونده مشروح کامل مصاحبه ها را در این پرونده مطالعه کنید.

نویسنده: بهار زند رضوی- روزنامه نگار و پژوهشگر آب

ماخذ: ماهنامه دنیای پسته