درس آموخته های باز تخصیص آب

۳۱ شهریور ۹۹ ، ۱۵:۲۳ نويسنده: بهزاد سرهادی

مناطق روستایی غالباً از منابع کلیدی تأمین آب شهری قلمداد می‌شوند، در نتیجه، فشار برای بازتخصیص افزایش می‌یابد و کانون‌های بالقوه بحرانی رقابت بر سر آب را میان شهرها و کشاورزی پدید می‌آید. تا چه اندازه بازتخصیص آب از مناطق روستایی به شهری، اثربخش و عادلانه است، و از تجربه جهانی چه آموخته‌ایم؟ این گزارش، پیشران‌ها، فرایندها، نگرش سیاسی، و نتایج بازتخصیص را بر پایه مرور نوشتارها و تحلیل عمیق‌تر چهار نمونه که دولت‌ها حجم‌های نسبتاً زیاد آب را از مناطق روستایی به شهری جابجا کرده‌اند بررسی می‌کند. این چهار نمونه عبارتند از: ملبورن در استرالیا؛ Mokopane در افریقای جنوبی؛ Monterrey در مکزیک؛ و سائوپائولو در برزیل. یافته‌های بررسی گویای آن است که بازتخصیص آب می‌تواند نقش مهمی در توسعه منطقه‌ای ایفا نماید. با این همه، پروژه‌های بازتخصیص، به دلیل تعارضات درباره توزیع منافع و زیان‌ها بحث‌برانگیز بوده‌اند. سهم‌بندی منافع که سابقه طولانی‌تری در مدیریت حوضه‌های آبریز فرامرزی دارد، چارچوبی برای طراحی فرایندهای اثربخش و عادلانه بازتخصیص فراهم می‌آورد، و تمرکز را از تقسیم آب، به سهم‌بندی منافع میان مناطق روستایی و شهری تغییر می‌دهد. این گزارش، هفت درس‌آموخته کلیدی را در تحقق پتانسیل بازتخصیص و محدودسازی ریسک‌ها شناسایی می‌کند.

عنوان: تقسیم آب، سهم‌بندی منافع: درس‌آموخته‌های بازتخصیص آب از روستاها به شهرها

نهاد تهیه‌کننده: بانک جهانی

سال تهیه: 2019