در اول مارس 2019، مجمع عمومی سازمان ملل متحد از طریق قطعنامه A / RES / 73/284 ، 2021 - 2030 اعلام کرد که سازمان ملل در مورد ترمیم اکوسیستم متعهد است. این قطعنامه خواستار حمایت و مقابله با تلاش ها برای جلوگیری، متوقف کردن و معکوس سازی تخریب اکوسیستم ها در سراسر جهان و افزایش آگاهی از اهمیت احیای موفقیت آمیز اکوسیستم است.

اداره زمین و آب FAO مقاله بحث و بررسی راه حل های مبتنی بر طبیعت به عنوان یک روش برای کمک به کاهش فشار بر امنیت غذایی را منتشر کرده است.

سیستم های غذایی و کشاورزی زیر مجموعه ای از فشار برای تغذیه مردم عمدتا گرسنه و مقابله با رقابت شدید در برابر منابع طبیعی، انسانی و مالی است که همه تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار دارند. مدیریت آب برای استفاده کشاورزی، دارای بیشترین سهم تقاضای کل آب برای بسیاری از کشورها است.

در میان خدمات اکوسیستم، آب شیرین یکی از اساسی ترین زندگی است. برای کشاورزان کوچک، آب به معنی تفاوت بین یک زندگی مناسب و فقر، گرسنگی و سوء تغذیه است.

اکثریت مردم روستایی فقیر به معیشت خود بستگی دارند. سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO) برآورد می کند که در سطح جهانی، کشاورزی بارانی در 83 درصد از زمین های کشت شده و بیش از 60 درصد مواد غذایی جهان تامین می شود. اما این منابع گرانبها تحت تأثیر استرس قرار دارند و تاثیرات بالقوه گسترده ای بر معیشت جوامع روستایی فقیر دارند.

ذخایر آب کره زمین از دو بخش ثابت و متحرک (آب موجود در چرخه آب) تشکیل شده است. جامعه انسانی با چرخه آب و ذخایر ثابت آبی، پیوندها و ارتباطات متفاوتی دارد و این رابطه در طول تاریخ تحول پیدا کرده است. می‎توان در کلی‌ترین شکل این ارتباطات را در سه گروه۱) انواع بهره‌برداری‌ها،۲) انوع مخاطرات و۳) انواع خدمات محیط زیستی دسته بندی کرد. آنچه که در گروه بهره‌برداری‎ها به چشم می آید، استفاده مصرفی از منابع آب برای فعالیت‎های کشاورزی، مراکز جمعیتی و صنعت است که درحال حاضر جمعاً حدود ۱۰ درصد منابع آب تجدید پذیر جهان را در هر سال بخود اختصاص می دهد. این نسبت برای کشور ایران تا ۸۰ درصد اعلام شده است. حدود ۱۰ درصد از آب برداشتی بمنظور مصارف در مراکز جمعیتی و عمدتاً شامل مصارف خانگی است و بخش کمی از مصارف خانگی به مصرف شرب و بهداشت اختصاص دارد که از ارزش حیاتی برخوردار است. در سطح جهان نزدیک به۷۰ درصد برداشت‎های مصرفی برای کشاورزی است و این نسبت برای کشور ما ۹۲ درصد اعلام شده است. بهره‌برداری غیرمصرفی از آب مانند تولید انرژی، پرورش آبزیان، حمل و نقل آبی، تفریحات و گردشگری اگرچه کمتر به چشم می‌آیند، اما به نوبه خود بسیار مهم‎اند. مثلا ماهیگیری در رودخانه تیسا در بنگلادش بطور میانگین ۵ درصد تولید ناخالص داخلی و معیشت ۱۰ درصد جمعیت این کشور را تامین می‎کند. ارزش حمل و نقل آبی این رودخانه ۱۵ درصد ارزش اقتصادی بخش حمل و نقل این کشور را بخود اختصاص می‎دهد.