بحث‌های انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی در حالی طی روزهای اخیر داغ شده که یک کارشناس آب ضمن تشریح انتقاداتی که متوجه این طرح است، می‌گوید: انتقال آب به استان‌هایی که در فواصل دور از خلیج فارس، در فلات مرکزی قرار دارند علاوه‌ بر اینکه هزینه‌ زیادی دارد موجب آسیب‌های زیست محیطی متعددی می‌شود. صحبت انتقال آب از دریاها به مناطق کویری کشور سال‌هاست که به میان آمده؛ طرح‌های انتقال آب از دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان به فلات مرکزی مدت‌ها است که مدافعان و مخالفانی دارد اما حالا با روی کار آمدن دولت سیزدهم بحث انتقال آب به‌ویژه از خلیج فارس به فلات مرکزی با چنان جدیتی ‌در حال ‌پیگیری است که معاون اول رییس جمهوری - طی روزهای اخیر مشاور معاون اول رئیس جمهوری در امور پروژه های انتقال آب از دریا را منصوب کرد.

قسمت پنجم- نگرش‌های پایدار در طراحی آینده

در نگاه به آینده برای نجات مناطق مختلف کشور،  باید مسائل از دو دیدگاه بخش آب و فرابخشی مورد بازبینی و تجدید رویه قرار گیرد. از نظر بخشی، در نظرگرفتن معیارهای مدیریت به هم‌پیوسته و از نظر فرابخشی، توجه به موازین توسعه منطقه‌ای و فضایی استان حایز اهمیت است. در دیدگاه بخشی نمی‌توان برای آب جدید پرهزینه منتقل‌شده، جدا از منابع آبی که در حال حاضر مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد، برنامه‌ریزی کرد. مدیریت موجود آب سمنان حداقل مانند سایر استان‌ها، درگیر مسائل حاد و شدیدی است که اگر برای آن اقدام نشود، به زودی استان  با پیامدهای گسترده بیشتری از وضع موجود روبرو خواهد شد.‌آیا می‌توان در باره منابع آب محدود،‌این هزینه‌های سنگین را به عهده گرفت و درباره بخش مهم‌تر، موضوع را مسکوت یا کم‌اهمیت‌تر باقی گذاشت؟

یک روش دیگر برای پاسخ‌دادن به پرسش اصلی مطرح‌شده در قسمت‌های پیشین، توجه به ویژگی‌های طرح انتقال آب به سمنان است. به جز ابعاد گسترده و  «ابرطرح» بودن، چه مشخصه‌های دیگری باعث جلب توجه افکار عمومی ‌و طوﻻنی‌شدن مطالعات اولیه ‌این طرح شده است؟ به نظر می‌رسد پاسخ را باید در ویژگی‌هایی چون نیازهای مطرح‌شده، شیرین‌کردن آب شور، انتقال طوﻻنی، ارزیابی اقتصادی و برنامه‌ریزی مالی طرح جستجو کرد. درباره مشکلات، موانع و چالش‌های نمک‌زدایی آب دریای خزر بر محیط‌زیست آبی شکننده محلی[1] و انتقال توأم با پمپاژهای مکرر به ارتفاع بیش از 2700 متراز دید فنی و اقتصادی و محیط‌زیستی، به‌اندازه کافی صحبت شده و می‌شود. در ‌این قسمت تمرکز بر نیازهای آبی تعریف‌شده و ارزیابی اقتصادی و مالی طرح است.

اگر موازین موجود را با رویه‌ها و عملکرد مسئولان در باره طرح‌ها به طور کلی، و طرح انتقال آب سمنان به طور اخص در ده سال گذشته تطبیق داده شود، به چه نتایجی ممکن است رسید؟ در پاسخ به ‌این پرسش، در‌این نوشتار ابتدا سرخط‌های «ابرپروژه‌های» طرح‌های آب در نظام فنی مهندسی، به طور عام مورد توجه قرار می‌گیرد، سپس به موارد خاصی در باره طرح انتقال آب سمنان اشاره می‌شود. 

تصور کنید برای رسیدگی به امور اجرایی، ترازویی مستقر شود. ترازویی برای رسیدگی، سنجش و داوری سیاست‌ها و طرح‌های عمومی، برای استفاده مشترک سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و حوزه ستادی وزارت نیرو و البته افکار عمومی. ترازویی برای کشش طرح‌های سدسازی، طرح‌های انتقال آب و ازجمله «طرح انتقال آب خزر به فلات مرکزی (سمنان)». یک طرف ترازو، پیش‌بینی جنبه‌های مثبت و طرف دیگرش، پیش‌بینی جنبه‌های منفی، تا برای عموم روشن باشد که وضعیت تراز و میزان آثار مثبت و منفی طرح چگونه است. تصور برپاکردن چنین ترازویی، با موازین و وزن‌های مشخص، برای اقامه «قسط» در جامعه، پاسخ‌گویی به یک نیاز تاریخی در ‌این سرزمین است.

مدت‌ها است که سخن از انتقال آب از دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان به نقاط مختلف کشور و از شهرها و استان‌های گوناگون به استان‌ها و شهرهای دیگر کشور به گوش می‌رسد. طی یک هفته اخیر طرح ملی انتقال آب خلیج فارس به فلات مرکزی خبرساز شده و برخی کارشناسان نسبت به آثار مخرب اجرای چنین طرح‌هایی بر تنوع زیستی، اکوسیستم‌ها، آلودگی آب و خاک و زندگی اجتماعی هشدار داده‌اند. پروژه انتقال آب واژه‌ای است که این روزها به گوش ساکنان ایران زمین آشناست، گرچه افتتاح و اجرایی شدن چنین پروژه‌هایی به‌ویژه طرح ملی انتقال آب خلیج فارس به فلات مرکزی برای نهادهای اجرایی آن به منزله پیشرفت و گامی مثبت در جهت توسعه تلقی می‌شود اما کارشناسان نظرات متفاوتی در این زمینه ارائه می‌کنند به‌ویژه کارشناسان و متخصصان حوزه محیط زیست که بعضا آن را خطا می‌دانند.

تصور کنید برای رسیدگی به امور اجرایی، ترازویی مستقر شود، ترازویی برای رسیدگی، سنجش و داوری سیاست‌ها و طرح‌های عمومی، برای استفاده مشترک سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و حوزه ستادی وزارت نیرو و البته افکار عمومی. یک طرف ترازو، پیش‌بینی جنبه‌های مثبت و طرف دیگرش، پیش‌بینی جنبه‌های منفی، تا برای عموم روشن باشد که وضعیت تراز و میزان آثار مثبت و منفی طرح چگونه است. تصور برپاکردن چنین ترازویی، با موازین و وزن‌های مشخص، برای اقامه «قسط» در جامعه، پاسخ‌گویی به یک نیاز تاریخی در ‌این سرزمین است. اگر هم چنین ترازویی توسط دولت مستقر نشود، حوزه عمومی ‌خود آن را برپا می‌سازد و با آن، میزان‌بودن اعمال را به داوری می‌نشیند.

عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور گفت: در پروژه انتقال آب خزر به فلات مرکزی کشور ۱۶ میلیون متر مکعب جابجایی خاک رخ خواهد داد. محمد امینی در هم اندیشی چالش‌های انتقال منابع آب از شمال کشور به بررسی شاخص‌های جمعیتی بین استان‌های مبدا و مقصد پرداخت و اظهار کرد: میزان جمعیت و تراکم آن در استان مبدا ۲۰ برابر مقصد بوده و این در حالیست که سهم مهاجرت به استان مبدا ۲ و نیم برابر است.

۷ نکته درباره طرح جنجالی انتقال آب خزر به سمنان؛ طرحی‌ که حالا با موافقت سازمان محیط‌ زیست همراه شده است. بیش از ۴۰۰۰ اصله درخت اُرس، ۲۶هزار اصله درخت جنگلی هیرکانی و چند میلیون تن خاک، قربانی انتقال آب خزر می‌شود.

روزنامه جام جم نوشت: «طنز تلخ و سیاهی است؛ فاجعه‌بارترین طرح محیط زیستی تاریخ ایران دارد در محیط زیستی‌ترین دولت ایران اتفاق می‌افتد! طرحی که اثرات ناگوارش را کارشناسان این حوزه بیشتر از فاجعه بمب اتم می‌دانند اما به نظر می‌رسد دولت گوشش بدهکار نیست. دیروز رئیس سازمان محیط زیست بی‌اعتنا به نتایج بررسی کارشناسی کمیته فنی اداره کل منابع طبیعی مازندران در خصوص این طرح که حاکی از اثرات مخرب آن بر جنگل‌های هیرکانی است، اجرای این طرح را بلامانع دانست و گفت،

دبیر منطقه سه باشگاه دانشجویان حامی محیط زیست:

مسئولان جزئیات طرح انتقال آب خزر را در اختیار دانشجویان فعال محیط زیستی قرار دهند

دبیر منطقه سه باشگاه دانشجویان حامی محیط زیست، اصلاح فرهنگ نادرست را دشوارتر از فرهنگ سازی دانست و یادآور شد: از دید علمی باشگاه دانشجویان حامی محیط زیست و منابع طبیعی، انتقال آب دریای خزر یک جوک ملی محسوب می‌شود، لذا از مسئولان اجرایی می‌خواهیم جزئیات طرح را در اختیار دانشجویان فعال محیط زیستی قرار دهند.

مسیر پیشنهادی پروژه ایرانرود.

برای نمایش تصویر در قدرت تفکیک بالا کلیک کنید

طرح احداث کانال اتصال دریای خزر به خلیج فارس از سالهای دهه ۳۰ خورشیدی مطرح بوده‌است. کارشناسان طرح‌هایی برای ساخت این کانال از مسیرهای مختلف ارائه کرده‌اند. ساخت کانالی بن‌بست از دریای خزر به کویر لوت (کانال لوت) نیز مطرح شده‌است. هم‌چنین برخی کارشناسان از متصل کردن دریای خزر به دریاچه ارومیه دفاع می‌کنند. همچنین حکومت منحل‌شدهٔ شوروی نیز به دلیل وابستگی به مسیر طولانی دریایی، که از تنگه‌های بسفر و داردانل و کانال سوئز، که تحت کنترل کشورهای ترکیه و مصر (متحدین آمریکا) بود، به منظور تماس از طریق دریا با کشورهایی همچون چین و هند، به ساخت این طرح، علاقه‌مند بود. این طرح اگرچه تاکنون به طور رسمی مطرح نشده‌است، اما مخالفان و موافقانی دارد.

موافقان به درآمدهای سرشار ناشی از انتقال نفت، گاز، محصولات پتروشیمی و سایر کالاها از آسیای میانه به خلیج فارس، و تغییر، و بهبود آب و هوای ایران بر اثر ریزش‌های ناشی از تبخیر آب کانال و جلوگیری از ادامه روند کویری شدن ایران، کاهش شدید هزینه‌های ناشی از حمل و نقل داخلی کالا، گسترش شیلات در حاشیه کانال و قابل استفاده کردن بخش‌های عظیمی از زمین‌های کویری ایران اشاره می‌کنند.