استاندار همدان در دیدار نوروزی با سرپرست و مدیران شرکت آب منطقه ای مطرح کرد: اتمام پروژه انتقال آب از سد تالوار به شهر همدان تا اواسط فصل تابستان. وی افزود: یکی‌از نعمت‌های بزرگ خدادادی آب است که در طی چند دهه اخیر، جفاهای جبران‌ناپذیر بسیاری در این حوزه از جمله برداشت‌های نادرست، مصرف بی‌رویه و بدون برنامه صورت گرفته است.

عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور گفت: در پروژه انتقال آب خزر به فلات مرکزی کشور ۱۶ میلیون متر مکعب جابجایی خاک رخ خواهد داد. محمد امینی در هم اندیشی چالش‌های انتقال منابع آب از شمال کشور به بررسی شاخص‌های جمعیتی بین استان‌های مبدا و مقصد پرداخت و اظهار کرد: میزان جمعیت و تراکم آن در استان مبدا ۲۰ برابر مقصد بوده و این در حالیست که سهم مهاجرت به استان مبدا ۲ و نیم برابر است.

به نسبتی که فشار بر منابع آب افزایش می‌یابد، ریسک در دسترس‌نبودن آب لازم در بسیاری از نواحی نیمه‌خشک نیز افزایش می‌یابد. انتقال میان‌حوضه‌ای آب با هدف انتقال مصنوعی آب به مناطقی که نیاز به آب وجود دارد، و فراهم‌آوردن امنیت تأمین آب طراحی می‌شوند. این طرح‌ها از اقدامات بارز عرضه‌گرایی در رویارویی با چالش‌های بزرگ جامعه به شمار می‌آیند. عملیات مهندسی در این طرح‌ها غالباً گسترده بوده، و تأسیسات انحراف، تونل‌ها و/ یا پمپاژ و مخازن را شامل می‌شود. به همین نسبت نیز هزینه‌ها زیاد هستند. مقیاس عملیات مهندسی و بودجه مورد نیاز گویای بزرگی نیازها و منافعی است که باید تأمین گردد. انتقال میان‌حوضه‌ای آب پرسش‌های بجایی را از دید گروه‌های مختلف ذینفع و جوامع متأثر از طرح برمی‌انگیزد.

عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی با انتقاد از سیستم صندوق توسعه ملی و سیستم بانکی کشور گفت: پروژه انتقال آب از خلیج فارس یکی از ابر پروژه‌های ملی کشور می‌باشد که متاسفانه بار هزینه‌های آن بر دوش سه استان یا به عبارت دیگر سه شرکت است. شهباز حسن‌پور درباره خط انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی، گفت: کشور از نظر آب دچار قحطی شده است و باید قحطی آب در کشور جدی گرفته شود.

تجارب کشورهای مختلف دنیا نشان داده طرحهای انتقال بین‌حوضه‌ای دارای آثار و پیامدهای متعدد منفی و ناگوار بوده از جمله تغییر اقلیم منطقه، فرسایش خاک، رکود اقتصادی، شوری خاک، مناقشات اجتماعی، مهاجرت، فقر و ... را به دنبال داشته است. تامین آب برای نیازهای بشر از بزرگترین چالشهایی است که به ویژه ساکنان مناطق خشک و نیمه‌خشک با آن مواجه‌اند به گونه‌ای که در این مناطق با افزایش جمعیت و روند رو به رشد توسعه کشاورزی و صنعت، سرانه آب قابل استحصال رو به کاهش است.

انتقال Interbasin یا انتقال بین حوضه ای برای توصیف برنامه های انتقال انسان ساختی است که در آن آب را از یک حوضه رودخانه که در آن به قدر کفایت موجود است، به حوضه دیگر که آب کمتری دارد یا می تواند برای توسعه انسانی بهتر باشد، جا به جا می کند. هدف از چنین طرح های طراحی شده ای می تواند کمبود آب در حوضه دریافت کننده، کاهش تولید برق یا هر دو باشد. به ندرت، همانطور که در مورد رودخانه Glory که آب را از رودخانه دجله به رودخانه فرات در عراق مدرن منحرف کرد، انتقالهای بینابینی برای مقاصد سیاسی صورت گرفته است. در حالی که نمونه های عرضه آب باستانی در این همینه زمینه نیز وجود دارد، اولین پیشرفت های مدرن در قرن نوزدهم در استرالیا، هند و ایالات متحده صورت گرفت؛ اگر اجرای طرح های انتقال آب نبود، امروز شهرهای بزرگ مانند دنور و لس آنجلس وجود نداشت. از قرن بیستم بسیاری از پروژه های مشابه دیگر در کشورهای دیگر، از جمله اسرائیل، کانادا و چین پیگیری شده است. به طور متناوب، انقلاب سبز هند و توسعه نیروگاه های آبی در کانادا بدون چنین انتقال های انسان ساختی انجام نمیشد.

فکر طراحی و انجام پروژه ایالتی انتقال آب با بهره گیری از تاسیسات آبی در کالیفرنیا به دلیل نقش حیاتی آن در فراهم آوردن آب به سوی شهرها و مزارع است. بدون این پروژه عظیم، کالیفرنیا هرگز به قدرت اقتصادی که یکی از اهداف برجسته و کلان آن است، دست پیدا نخواهد کرد. پروژه انتقال آب بین ایالتی حجم وسیعی از آب رودخانه Feather را به سمت دره مرکزی کالیفرنیا منحرف می سازد. درواقع به سمت منطقه خلیج جنوبی و جنوب کالیفرنیا. از جمله ویژگی های کلیدی آن، قنات (کانال) 444 مایلی است که می تواند از بین پنج ایالت مشاهده شود.

امروزه، در حدود 30 درصد از آب پروژه انتقال آب بین ایالتی (SWP) برای آبیاری استفاده می شود، عمدتا در دره San Joaquin، و حدود 70 درصد آن برای استفاده های مسکونی، شهری و صنعتی که به طور عمده در جنوب کالیفرنیا، و در منطقه خلیج می باشد.