اختلاف نظر در بزرگترین پروژه انتقال آب در جهان - State Water Project کالیفرنیا
درصد مساحت بین سال های 2000-2016 در تحلیل خشکسالی کالیفرنیا
تسهیلات موجود SWP در مجموع به عنوان مرحله اول اجرایی شناخته شده است. مرحله دوم، که شامل کارهایی مانند کانال محیطی و مخازن سایت می شود، در اواخر دهه 1970 و دهه 1980 ساخته شد، اما با توجه به مخالفت مشترک کالیفرنیا شمالی، گروه های محیط زیست و برخی از مجمع های منافع اقتصادی، و همچنین بدهی های در حال افزایش دولت، تلاش برای شروع ساخت و ساز همه با شکست مواجه شد. احزابی که در حال حاضر آب SWP را دریافت می کنند نیز با گسترش آن مخالف هستند، زیرا نرخ آب می تواند تا 300 درصد افزایش یابد تا به پرداخت هزینه ها کمک کند. در نتیجه، ظرفیت SWP در هر سال به طور میانگین 2 میلیون پوند (2/5 کیلومتر مربع) کاهش می یابد؛ پیمانکاران تنها گاهی اوقات سهام خود را از آب دریافت می کنند.
عدم تقارن هزینه های مربوط به اجزای مختلف پروژه، منشأ مکرر اختلافات است. اگرچه هزینه میانگین آب SWP 147 دلار در هر هکتار فوت است (119 دلار در هر 1000 متر مکعب)، مصرف کنندگان کشاورزی به مراتب کمتر از همتایان شهری خود برای آب SWP هزینه می پردازند. آژانس آبرسانی کرن (دومین نگهدارنده حق الزحمه SWP) حدود 45 تا 50 دلار در هر هکتار پا (36-41 دلار در هر 1000 متر مکعب) هزینه آب SWP است که بیشتر برای آبیاری استفاده می شود. ناحیه متروپولیتن آب کالیفرنیای جنوبی (بزرگترین دارنده حقابه) 298 دلار به ازای هر فوت مکعب (241 دلار به ازای هر متر مکعب) پرداخت می کند. این اساسا بدان معنی است که شهرها هزینه ی آب کشاورزی را یارانه می دهند، حتی اگر آن شهرها برای تأسیس SWP تأمین مالی اولیه ی خود را تأمین کرده باشند.
در اوایل دهه 1970، سیستم SWP همچنان دارای "مازاد" بود - تامین آب از طریق ساخت سد اورویل که در اقیانوس آرام، به دلیل نبود زیرساخت های تحویل آب برای جنوب کالیفرنیا (و زمانی که آن در جنوب کالیفرنیا بود در استفاده از آب کند بود) استفاده نشده بود؛ به این ترتیب آب مازاد را به جای آب آشامیدنی در دره سان خواکین قرار گرفت. از آنجا که آب فقط یک عرضه موقت است، به کشاورزان توصیه می شود از آن برای محصولات فصلی (مانند یونجه یا یون) به جای محصولات دیماری مانند باغ ها استفاده کنند. با این وجود، بسیاری از کشاورزان از آب به گونه ای استفاده می کردند تا محصولات جدید دائمی تولید کنند، و وابستگی به آب SWP که به طور فنی بخشی از حقوق جنوب کالیفرنیا است، تشدید شد. این در حال حاضر باعث ایجاد تنش می شود زیرا واکنش ها در جنوب کالیفرنیا همچنان استفاده از آب SWP، و مقدار مازاد در دسترس سیستم، به ویژه در سال های خشکسالی را افزایش می دهد.
در سال های خشک، انتقال آب از دلتا باعث ایجاد خطر برای ماهی آزاد بهار است. همانطور که کارخانه پمپاژ آب را از ساکرامنتو به سمت جنوب در سراسر دلتای می کشد، مسیر هدایت جریان طبیعی از شرق به غرب را مختل می کند، که ماهی قزل آلا را به اقیانوس آرام پیوند می دهد. ذخیره جمعیت های ماهی قزل آلا و ماهیهای دیگر در دهه های پس از خروج آب SWP از سطح بحرانی با مقدار پایین برخوردار بوده است. مسئله مهاجرت در سال های اخیر به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است، با افزایش حمایت از ساخت کانال محیطی، که باعث تخریب آب در اطراف دلتا شد، بازگرداندن مسیر جریان طبیعی صورت گرفته است.
استفاده از آب و محیط زیست در ارتباط با SWP منجر به ایجاد برنامه CALFED خلیج دلتا (CALFED) در سال 1994 شد. اهداف اصلی این برنامه این است که منجر به بهبود کیفیت آب SWP و جلوگیری از آسیب زیست محیطی بیشتر در دلتا Sacramento San Joaquin شود.
در ماه ژانویه سال 2014، پس از خشکسالی های متوالی تا سال 2012 و رکورد خشکسالی کالیفرنیا در سال 2013، سازمان منابع آب اعلام کرد که SWP در سال جاری، اولین بار در تاریخ این پروژه، سطوح مخزن در تاریخ 18 آوریل 2014، تخصیص SWP را به 5 درصد افزایش داد و این میزان تا زمانی که تخصیص اولیه برای سال 2015 به مقدار 1 دسامبر 2014 برسید، ادامه پیدا خواهد کرد.
تماس واتساپ: 09190622992 (98+)
شناسه تلگرام مدیر سایت: Basin_Ir_bot@
نشانی ایمیل: www.Basin.ir@Gmail.com
(سوالات تخصصی را در گروه تلگرام ارسال کنید)
_______________________________________________________
تماس با ما
تماس واتساپ
گروه تلگرام ما
هشدارهای ما
آمار و اطلاعات
سفارش پروژه
در منابع آب
نظرات (۰)