دانلود فایل گزارش بازتخصیص آب در زاینده رود

۱۴ اسفند ۹۸ ، ۲۰:۵۸ نويسنده: بهزاد سرهادی

یک حوضه ی آبریز به لحاظ تاریخی، سه دوره را از منظر توسعه پشت سر میگذارد. دوره ی ابتدایی آن مصادف با شروع اولین بهره برداری ها از منابع آب است که به دلیل وفور نعمت، مدیریت کردن آب معنای خاصی ندارد. دوره ی میانی، به زمانی اطلاق می شود که بهره برداری از منابع شتاب می گیرد و فاصله ی بین منابع و مصارف اندک می شود و با تغییرات آب و هوایی سالانه، گاهی مصارف بر منابع پیشی می جویند و اصطلاحاً تعادل منابع و مصارف برهم میخورد. دوره ی نهایی، دوره ای ست که مصارف فارغ از نوسانات جوی ، از منابع آب پیشی گرفته اند. در کشورمان، تقریباً تمامی حوضه های آبریز در دوره ی نهایی خود قرار گرفته اند و چالش امروز آنها اینست که چطور باید به تعادل بازگشت و چطور باید به توسعه های آتی پاسخ گفت؟

برای نمونه، زاینده رود در دو دهه گذشته حال مساعدی نداشته است و خشکی‌های پی‌در‌پی و طولانی مدت رودخانه و کاهش سطح آب تالاب گاوخونی برای ساکنین حوضه زاینده رود عیان شده است. مسائل آب زیرزمینی این حوضه نیز اگر چه ممکن است برای بسیاری از اهالی به خوبی درک نشده باشد، اما بهره‌برداران این منابع آن رابا پوست و گوشت و استخوان لمس کرده‌اند. برای آنکه به این سوال پاسخ دهیم که برای زاینده رود چه کار باید کرد، ابتدا باید پرسید که در چندین دهه گذشته چه بر سر این حوضه آمده و چگونه به این وضع دچار شده است؟ اگر چه در سال‌های اخیر درباره این سوال به صورت جسته و گریخته صحبت شده است، اما این پژوهش مسائل زاینده رود را با مرور رویدادها در بستری تاریخی و فارغ از سوگیری‌ها و جانبداری‌ محلی و بخشی، بررسی می‌کند. نگاه تاریخی به توسعه در حوضه زاینده رود و شناخت واقعیت‌های امروز آن، رویکرد جدیدی را برای مواجهه با مسائل زاینده رود از منظر بازتخصیص پایدار پیشنهاد می‌کند که می‌تواند چارچوبی برای توصیف گذشته و حرکت به سمت راهکار در آینده باشد.

گزارش حاضر نگاهی تاریخی به توسعه در حوضه زاینده‌رود انداخته است و سابقه بازتخصیص خاموش آب در این حوضه را مستند کرده است.