طرح‌های انتقال میان‌حوضه‌ای و کمبود آب، امید واهی؟

۲۹ بهمن ۹۶ ، ۱۶:۲۳ نويسنده: بهزاد سرهادی

جهان به طور فزاینده‌ای مجبور است تا با چالش چگونگی اطمینان از تأمین کافی آب برای جمعیت و اقتصادهای رو به رشد روبرو شود، و همزمان از سلامت اکوسیستم‌های آب شیرین و خدمات حیاتی که تأمین می‌کنند حفاظت نماید. یکی از راه‌حل‌هایی که دولت‌ها به شکل فزاینده در تلاش برای توزیع موزون‌تر آب، مورد توجه قرار می‌دهند، انتقال آب از نواحی که ظاهراً آب مازاد وجود دارد به نواحی دارای کمبود آب است.

در گذشته، انتقال آب معمولاً به داخل حوضه‌های آبریز محدود بود، ولی اینک مقادیر بزرگ آب به دوردست‌ها، از یک حوضه آبریز به حوضه آبریز دیگر انتقال داده می‌شود. البته این قبیل طرح‌ها پدیده جدیدی نیستند. همانند فوران سدسازی که مشخصه نیمه دوم قرن بیستم بود، انتقال میان‌حوضه‌ای آب غالباً به عنوان راهکاری سریع و آسان برای حل مشکل تأمین تقاضاهای فزاینده آب، به منظور فرونشاندن آتش توسعه اقتصادی، کاهش فقر، و تغذیه جمعیت سریعاً در حال رشد تبلیغ شده‌اند.

در این نوشتار، هزینه‌ها و منافع چندین طرح بزرگ‌مقیاس انتقال آب بررسی و درس‌های آموخته‌شده تحلیل می‌شود.

فهرست مطالب

1- مقدمه

2- انتقال میان‌حوضه‌ای آب- زمینه

3- از طرح‌های موجود انتقال میان‌حوضه‌ای آب چه می‌توان آموخت؟

4- طرح‌های انتقال میان‌حوضه‌ای آب در آینده

5- جایگزین‌های انتقال میان‌حوضه‌ای آب

6-جمع‌بندی و توصیه‌ها

نهاد تهیه‌کننده: صندوق جهانی حفاظت از حیات وحش (WWF)

تاریخ انتشار: 2007

تعداد صفحات: 49