انتقال آب بین حوضه رودخانه - انتقال Interbasin منابع آب شیرین جهان را تهدید می کند

در جهان 1/1 میلیارد نفر دسترسی به آب شیرین ندارند.

انتقال آب - پروژه های مهندسی عظیمی است که آب از رودخانه ها را با مازاد جریان را به سمت مناطق سکونت افرادی که با کمبود مواجه هستند، هدایت می کند.

انتقال Interbasin یا انتقال بین حوضه ای برای توصیف برنامه های انتقال انسان ساختی است که در آن آب را از یک حوضه رودخانه که در آن به قدر کفایت موجود است، به حوضه دیگر که آب کمتری دارد یا می تواند برای توسعه انسانی بهتر باشد، جا به جا می کند. هدف از چنین طرح های طراحی شده ای می تواند کمبود آب در حوضه دریافت کننده، کاهش تولید برق یا هر دو باشد. به ندرت، همانطور که در مورد رودخانه Glory که آب را از رودخانه دجله به رودخانه فرات در عراق مدرن منحرف کرد، انتقالهای بینابینی برای مقاصد سیاسی صورت گرفته است. در حالی که نمونه های عرضه آب باستانی در این همینه زمینه نیز وجود دارد، اولین پیشرفت های مدرن در قرن نوزدهم در استرالیا، هند و ایالات متحده صورت گرفت؛ اگر اجرای طرح های انتقال آب نبود، امروز شهرهای بزرگ مانند دنور و لس آنجلس وجود نداشت. از قرن بیستم بسیاری از پروژه های مشابه دیگر در کشورهای دیگر، از جمله اسرائیل، کانادا و چین پیگیری شده است. به طور متناوب، انقلاب سبز هند و توسعه نیروگاه های آبی در کانادا بدون چنین انتقال های انسان ساختی انجام نمیشد.

عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس با بیان اینکه ۱۶ استان کشور یعنی حدود ۶۰درصد مردم با بحران آب مواجه هستند، گفت: انتقال آب بهترین راهکار برای رفع بحران کم آبی در کشور است.

ابوالفضل حسن بیگی ضمن بیان اینکه خشکسالی‌های اخیر در کشور به دلیل رشد جمعیت و کمبود نزولات جوی ایجادشده است، ابراز داشت: درگذشته سالانه حدود ۶۵۰میلیارد متر مکعب نزولات آسمانی را شاهد بودیم و درحال حاضر این میزان تبدیل به ۵۰۰میلیارد متر معکعب شده است که نشان از کاهش فراوان می‌دهد از سوی دیگر جمعیت ایران از ۳۰میلیون نفر در دهه ۵۰ به ۸۰میلیون نفر رسیده و این امر علاوه بر پنج میلیون نفر که از کشورهای دیگر مانند پاکستان و افغانستان و ... مهمان ما هستند، جمعیتی بالغ بر ۸۵میلیون نفر را برای ما ایجاد کرده است که با این تفاسیر باید گفت امروز به دلیل توسعه 

سد Shasta بر روی رودخانه ساکرامنتو - آمریکا

در بخشی از یک تلاش قدیمی، دولت فدرال ایالات متحده سعی در ایجاد زمین های کشاورزی قابل رقابت با دنیا داشته است، امروز پروژه دره مرکزی یکی از بزرگترین سیستم های انتقال آب در جهان است. در سالی با بارش نرمال، این مجموعه در حدود 20 درصد از آب توسعه یافته ایالت را ذخیره و سپس از طریق سیستم گسترده خود با بهره گیری از مخازن و کانال ها اقدام به توزیع آن می نماید.

آب 450 مایل از مخزن دریاچه شاستا در شمال کالیفرنیا به بیکرزفیلد در جنوب دره San Joaquin منتقل می شود. در طول راه، CVP شامل 18 سد و مخزن با ظرفیت ذخیره سازی مشترک 11 میلیون ایکر فوت، 11 نیروگاه و سه مجموعه پرورش ماهی است. به عنوان بخشی از این پروژه همچنین، دلتای Mendota کانال و سد Friant در San Joaquin آب رودخانه را به مزارع در دره مرکزی و شرقی انتقال می دهد.

    آب مهم ترین سرمایه ملی است که جایگزینی برای آن وجود ندارد و امروزه صرفه جویی و استفاده بهینه از منابع آبی ضرورت بسیار دارد. نظر به این که آب از اهمیت حیاتی برای هر جامعه برخوردار است، طرح های آبرسانی نیز به تبع آن از اهمیت شایانی برخوردار بوده و از جمله طرح های با اولویت اول هر منطقه می باشند.

    به منظور یکسان سازی و ارتقای سطح کیفی طرح های آبرسانی توام با حداقل ساختن هزینه ها و مسایل اقتصادی، استفاده از ضوابط، معیارها و استانداردهای مرتبط، اجتناب ناپذیر و ضروری است. بدیهی است این ضوابط و استانداردها نیز همگام با گذشت زمان و ارتقای سطح دانش و زندگی، نیاز به بازنگری و به روزرسانی دارد. در این راستا، نشریه 3-17 تحت عنوان مبانیِ طراحی طرح های آبرسانی شهری، بر اساس آخرین منابع و مآخذ معتبر و استانداردهای بین المللی، کلیه نشریات، استانداردهای تهیه شده مربوط به صنعت آب کشور و همچنین با استناد به تجارب کارشناسان و صاحبنظران این بخش و توجه به شرایط اقلیمی و محدودیت منابع آب در ایران مورد بازنگری قرار گرفته است و تحت عنوان ضوابط طراحی سامانه های انتقال و توزیع آب شهری و روستایی، برای استفاده کلیه دست اندرکاران بخش آب ارائه شده است.