2 شاخص نظارت و گزارش 6.6.1

1.2 جریان داده ها و گزارشگری جهانی

دستور کار 2030 خواستار "چارچوب پیگیری و بازبینی قوی، داوطلبانه، موثر، مشارکتی، شفاف و یکپارچه" برای نظارت بر پیشرفت در برابر SDG است (سازمان ملل، 2015). مجمع عمومی کمیسیون آماری سازمان ملل را که در آن آژانس های آماری از تمام کشورهای عضو سازمان ملل متحد نمایندگی دارند، وظیفه ایجاد چارچوب نظارت بر SDG را بر عهده داشت. بین آژانس و گروه متخصص در شاخص های SDG (IAEG-SDG)، شامل 30 کشور نمایندگی از تمام مناطق، برای ایجاد یک چارچوب شاخص جهانی ایجاد شد. IAEG-SDG با چارچوبی از 232 شاخص SDG موافقت کرد که متعاقباً توسط کمیسیون آمار سازمان ملل، شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل (ECOSOC) و در نهایت مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد. هدف از نظارت SDG تولید داده های با کیفیت بالا، به موقع، قابل اعتماد از نظر آماری و قابل مقایسه در مقیاس جهانی است.

مالکیت داده ها توسط کشور یک اصل اساسی دستور کار 2030 برای اجرا، نظارت بر پیشرفت و پیگیری و بازنگری است. هر نشانگر SDG به یک سازمان متولی اختصاص داده می شود تا یک روش برای نظارت و گزارش شاخص ارائه دهد. آژانس متولی وظیفه هدایت تدوین متدولوژی مستقر در سطح بین المللی و طراحی سیستم جمع آوری و گزارش دهی داده ها را بر عهده دارد. برنامه محیط زیست سازمان ملل (UNEP) متولی نگهداری 26 شاخص SDG است. این شامل متولی نگهداری مسئول حمایت از کشورها با نظارت و گزارش داده های SDG رسمی در شاخص 6.6.1 است.

2.2 توسعه، آزمایش، تنظیم - تکامل روش شاخص

در توسعه روش برای شاخص 6.6.1، UNEP یک گروه متخصص فنی ایجاد کرد. این گروه ورودی هایی را برای توسعه روش پایش فراهم کردند. اولین روش تهیه شده (Tier III) در سال 2017 به طور آزمایشی اجرا شد و همراه با مواد پشتیبانی ظرفیت مربوطه به تمام کشورهای عضو سازمان ملل ارسال شد. تعداد محدودی از کشورهای عضو (19 درصد) داده ها را پس از یک دوره 8 ماهه به UNEP ارسال کردند. داده های دریافت شده از کیفیت و پوشش ضعیفی برخوردار بودند. کشورها به کمبود داده برای گزارش و نه زمان و نه منابع برای شروع نظارت بر اکوسیستم جدید اشاره کردند.

به دنبال مرحله آزمایشی و آزمایشی جهانی، و برای رفع یک شکاف داده جهانی شناخته شده برای شاخص، این روش برای ترکیب داده های مربوط به اکوسیستم مربوط به آب ناشی از مشاهدات زمینی ماهواره ای اصلاح شد. UNEP با مجموعه ای از شرکا که با محصولات جهانی داده کار می کنند و مناسب برای شاخص هستند، همکاری می کند. ارزیابی منابع جهانی داده کیفیت داده ها، وضوح، فراوانی اندازه گیری ها، پوشش جهانی، سری های زمانی و مقیاس پذیری را در نظر گرفت (به عنوان مثال داده های تفکیک شده در سطح ملی و زیر ملی). نتیجه این یک روش بود که از نظر آماری نیرومند است و داده های قابل مقایسه در سطح بین المللی را تولید می کند بدون اینکه برای گزارش دهی کشورها بسیار سنگین باشد. قبل از ارائه به IAEG-SDG برای تأیید، از گروه متخصص فنی در مورد روش به روز شده مشاوره گرفته شد.

در هفتمین نشست IAEG-SDG در آوریل 2018، روش شاخص تأیید و به عنوان طبقه دوم طبقه بندی شد. اندکی بعد، در نوامبر 2018، آن را به یک روش شاخص Tier I طبقه بندی کرد. طبقه بندی ردیف اول به این معنی است که شاخص از نظر مفهومی واضح است، از یک روش بین المللی تاسیس شده و استانداردهایی در دسترس است و داده ها بطور منظم توسط حداقل 50 درصد کشورها و جمعیت هر منطقه که شاخص مرتبط است تولید می شوند.

در طول سال 2019 UNEP به همکاری با شرکای خود برای بهبود مجموعه داده های موجود در سطح جهانی مربوط به شاخص SDG 6.6.1 و اندازه گیری تغییرات رخ داده در انواع مختلف اکوسیستم مربوط به آب ادامه داد. به همین ترتیب، این روش در مارس 2020 به روز شد تا شامل اطلاعات دقیق تری در مورد رویکرد مورد استفاده برای بدست آوردن داده های رصد زمین مبتنی بر ماهواره با توجه به زیرشاخص ها باشد.

3.2 استفاده از داده های زمانی - مکانی برای پشتیبانی از گزارشگری جهانی

داده های جغرافیایی موقعیت و ارتباط ویژگی ها مانند آب یا انواع مختلف پوشش زمین را در سطح زمین توصیف می کند. چنین داده هایی در تحقق و اجرای برنامه 2030 برای توسعه پایدار و 17 هدف توسعه پایدار (SDG)، 169 هدف و 232 شاخص ارزش قابل توجهی دارند. تخمین زده شده است که تقریباً 20٪ از شاخص های SDG را می توان از طریق استفاده مستقیم از خود داده های مکانی یا از طریق ادغام با داده های آماری تفسیر و اندازه گیری کرد. بنابراین، به دست آوردن داده های مکانی مکانی قابل اعتماد برای کشورهای عضو برای تهیه گزارش های ملی خود یا سازمان های سازمان ملل برای انجام گزارش های جهانی و استفاده بیش از حد از تنوع و قابلیت اطمینان داده های ماهواره ای با منبع باز و با وضوح بالا، به یک وظیفه اساسی تبدیل شده است.

کارگروه اطلاعات جغرافیایی فضایی IAEG-SDG گزارش داد که مجموعه داده های جهانی می توانند به عنوان پایه ای مناسب برای پشتیبانی از تهیه گزارش های جهانی عمل کنند. آژانس های بین المللی ممکن است از مجموعه داده های جهانی با کیفیت بالا برای محاسبه شاخص های SDG و ارسال داده های سطح ملی تفکیک شده برای بررسی و توافق به مقامات ملی (IAEG-SDG، 2019) استفاده کنند.

برای حمایت از کشورها در تحقق الزامات نظارت و گزارش برای شاخص SDG 6.6.1، UNEP با سازمان های شریک کار کرده است³ مجموعه داده های جهانی از نظر فنی و قابل مقایسه و بین المللی را توسعه دهد، بنابراین به طور قابل توجهی در پر کردن شکاف داده های جهانی در اندازه گیری تغییرات در میزان آب کمک می کند اکوسیستم های مرتبط UNEP به طور دوره ای افراد تماس ملی را برای مشارکت در مشاوره ها با هدف تأیید ارزش ملی تخمین زده شده دعوت می کند. انتظار می رود فرد تماس ملی اطلاعات ارائه شده را بررسی کرده و هر گونه نظر یا نگرانی را با UNEP - به طور معمول در مدت یک ماه (UN، 2018) اعلام کند. اگر در این بازه زمانی پاسخی دریافت نشود (با یادآوری احترام)، مقادیر در پایگاه داده جهانی SDG و کلیه نشریات بین المللی متصل به مضمون به منظور جلوگیری از اختلافات منتشر می شود.

3- شرکای درگیر در تولید محصولات داده و پشتیبانی از ادغام آنها در SDG661.app شامل مرکز تحقیقات مشترک کمیسیون اروپا، گوگل، ناسا، JAXA، Global Mangrove Watch، دانشگاه ابریستویت، مشاور بروکمن و آزمایشگاه دریایی پلیموث هستند.

4.2 باز کردن بسته نشانگر SDG 6.6.1

شاخص 6.6.1 به شرح زیر شرح داده شده است: تغییر در میزان اکوسیستم های مربوط به آب در طول زمان. هدف این شاخص جمع آوری و ارائه داده ها در مورد میزان مکانی اکوسیستم های مربوط به آب و کمیت و کیفیت آب درون آنها است.

1.4.2 کدام نوع اکوسیستم مربوط به آب باید برای شاخص 6.6.1 کنترل شود؟

این روش در اطراف نظارت بر انواع مختلف اکوسیستم های مربوط به آب از جمله دریاچه ها، رودخانه ها، تالاب ها، آب های زیرزمینی و آبهای مصنوعی مانند مخازن تنظیم شده است. این اکوسیستم های مربوط به آب حاوی آب شیرین هستند، به استثنای گیاهان حرا که حاوی آب شور هستند (یعنی ترکیبی از آب شیرین و آب شور) با این وجود حرا همچنان در شاخص 6.6.1 گنجانده شده اند. مخازن نیز به عنوان یک دسته از اکوسیستم مربوط به آب در روش شاخص گنجانده شده است. اگرچه شناخته شده است که مخازن اکوسیستم آبی سنتی نیستند که لزوماً باید حفاظت و احیای آن را تأمین کنند، در بسیاری از کشورها مقدار قابل توجهی از آب شیرین را در خود جای داده اند و بنابراین شامل آن شده اند. با گنجاندن داده های مربوط به مخازن، هدف این است که کشورها بهتر می توانند تغییرات رخ داده در آبهای مصنوعی را در رابطه با تغییرات موجود در آبهای طبیعی درک کنند.

اکوسیستم هایی که در شاخص 6.6.1 گنجانده نشده اند عبارتند از: صخره های مرجانی و چمن های دریایی که در هدف 14 (اقیانوس ها) پوشانده شده اند. و کوهها، جنگلها و مناطق خشک که تحت هدف 15 (سرزمین) قرار دارند.

lands تالاب ها ’از نوع اکوسیستم ترکیبی از چندین گونه شناسی تالاب ها از جمله باتلاق ها، پنیرها، زمین های سنگی، مرداب ها و شالیزارها است. حرا نیز نوعی اکوسیستم تالاب (یک تالاب ساحلی) است و داده های جهانی در مورد میزان حرا در هر کشور اکنون در پورتال داده sdg661 در دسترس است. در نتیجه، داده های حرا بصورت جداگانه ارائه می شود و امید است که این مجموعه داده مجزا تصمیم گیری خاص اکوسیستم را با تمرکز بر حفاظت و ترمیم حرا امکان پذیر سازد. در نتیجه، این روش به طور جداگانه به تالاب ها و حرا اشاره دارد. پیش بینی می شود که تفکیک بیشتر انواع دیگر تالاب ها در سال های آینده در نتیجه پیشرفت فن آوری های تولید ماهواره و داده امکان پذیر باشد.

میزان اندازه گیری هر یک از اکوسیستم های مربوط به آب که در نشانگر 6.6.1 موجود است، از یک یا چند پارامتر فیزیکی تغییر زیر استفاده می کند: منطقه فضایی، مقدار (یا حجم) آب و کیفیت آب. برای تصمیم گیرندگان برای درک بهتر میزان کامل تغییرات اکوسیستم، گرفتن داده ها به طور جداگانه در مورد هر یک از این پارامترها سودمند است، اگرچه این ممکن است برای همه کشورهای عضو واقع بینانه نباشد و بنابراین یک رویکرد نظارت تدریجی پیشنهاد شده است (بخش 9.2 را ببینید).

2.4.2 استفاده از داده های زمانی - مکانی برای نظارت بر تغییرات در اکوسیستم های مربوط به آب

آرایه ای از ماهواره ها به طور مداوم سیاره زمین را دور می زنند و رصد می کنند و اندازه گیری هایی را انجام می دهند که انواع مختلف پوشش زمینی مانند برف، سنگ، پوشش گیاهی و آب را می توان از آنها تشخیص داد. هر نوع پوشش زمینی طول موج های مختلف نور را منعکس می کند. برای هر مکان روی زمین، هزاران تصویر را می توان برای طبقه بندی پوشش زمین به انواع مختلف ترکیب کرد. هر مکان روی کره زمین از این طریق نقشه برداری می شود و با فناوری پردازش و تجسم داده ها، می توان درک کرد که چگونه انواع مختلف پوشش زمین با گذشت زمان در یک مکان خاص تغییر می کند.

برای اهداف حمایت از کشورهای عضو سازمان ملل متحد با نظارت بر تغییرات در انواع مختلف اکوسیستم های مربوط به آب، از داده های مکانی و زمانی حاصل از ماهواره ها برای اندازه گیری تغییرات مناطق آب دائمی، آب فصلی، مخازن، تالاب ها، حرا استفاده می شود. و همچنین تولید داده در مورد وضعیت تغذیه ای و کدورت پهنه عمده آب. تصاویر ماهواره ای را می توان به عنوان داده های عددی نشان داد، که به نوبه خود در مناطق خاص معنی دار مانند ملی، فرعی (به عنوان مثال مناطق و استان ها) و مرزهای حوزه رودخانه تجمع می یابد. محصولات داده جهانی برای رودخانه ها و آبهای زیرزمینی هنوز در وضوح تفکیکی مکانی و زمانی تولید نشده اند تا در این روش SDG 6.6.1 گنجانده شود. در حال حاضر، این داده ها باید از طریق مدل سازی یا اندازه گیری های زمینی ارائه شوند.

داده های مربوط به آب دائمی، آب فصلی، مخازن، تالاب ها، حرا ها؛ و همچنین کیفیت آب دریاچه برای مشاهده و بارگیری در پورتال داده SDG 6.6.1 (www.sdg661.appp) برای کشورها در دسترس است. در این سایت، داده ها برای کاربران در نقشه های جغرافیایی مکانی با آمار عددی همراه از طریق گرافیک اطلاعاتی نمایش داده می شود. کشورها می توانند با مراجعه به پورتال داده SDG 6.6.1 در هر زمان به آمار ملی و فرعی خود دسترسی پیدا کنند. UNEP همچنین به طور دوره ای آمار ملی خود را به کشورهای عضو سازمان ملل ارسال می کند و نشانگر ملی 6.6.1 نقاط کانونی گیرنده این ارتباطات داده ای از UNEP خواهد بود. در حالی که نقشه ها و آمارها برای پشتیبانی از کشورهای عضو سازمان ملل در نظارت و گزارش شاخص SDG 6.6.1 تولید شده است، هدف اصلی این است که کشورها از اطلاعات برای بهبود تصمیم گیری مبتنی بر شواهد و افزایش اقدامات محافظت و بازیابی مربوط به آب استفاده کنند. اکوسیستم همه متخصصان و تصمیم گیرندگان مربوطه، به عنوان مثال کسانی که در بخشهای آب، محیط زیست، آب و هوا، انرژی، کشاورزی، جنگلداری کار می کنند، برای دسترسی و استفاده از داده ها تشویق می شوند.

3.4.2 اندازه گیری اکوسیستم های مربوط به آب در طول زمان

اندیکاتور SDG 6.6.1 قصد دارد به جای نوسانات کوتاه مدت، روند طولانی مدت تغییرات اکوسیستم (یعنی طی چند سال) را ردیابی کند. بنابراین پورتال داده SDG 6.6.1 اطلاعات آماری را برای هر نوع اکوسیستم مربوط به آب نشان می دهد که میزان تغییر آن در طول زمان را نشان می دهد ⁴. اکوسیستم های مربوط به آب (دریاچه ها، رودخانه ها، تالاب ها) ممکن است مناطق وسیعی را در بر بگیرد، تعداد آنها زیاد باشد و دسترسی به آنها به طور کامل دشوار باشد. برای اندازه گیری دقیق تغییرات در مقدار آب، کیفیت و مساحت فضایی، در طول زمان، ممکن است به نقاط جمع آوری اطلاعات درجا زیادی نیاز باشد. در این زمینه استفاده از منابع داده های ماهواره ای برای اندازه گیری اکوسیستم های مربوط به آب فواید قابل توجهی دارد. مشاهدات آب از فضا اغلب با استفاده از تصاویر ماهواره ثبت می شود، ماهواره ها می توانند هر 7 روز کل جهان را نقشه برداری کرده و تصاویر را با وضوح 10-30 متر ضبط کنند. برای نمایش آماری تغییر در میزان نوع اکوسیستم بین دو بازه زمانی، لازم است ابتدا دوره مرجع (یا خط مبنا) تعریف شود که "تغییر" بر اساس آن اندازه گیری شود.

4- به جز تالاب های داخلی در زمان حاضر (2020) که در حال حاضر یک سری داده های پایه (2017-19) تولید می کند اما هنوز هیچ تغییری در آمار وجود ندارد. اولین سال داده ها که تغییر در این پایه را نشان می دهد، سال 2020 خواهد بود که این اطلاعات در سال 2021 در دسترس خواهد بود.

همه مجموعه داده های ارائه شده در سایت SDG 6.6.1 از همان دوره مرجع استفاده نمی کنند. این به دلیل در دسترس بودن مشاهدات ثبت شده توسط ماهواره های مختلف است. برخی از ماهواره ها مانند ماهواره های آمریکایی (ناسا) لندست از اوایل دهه 1970 به دور زمین می چرخند. این ماهواره ها از این زمان اندازه گیری تغییرات در ناحیه فضایی آبهای آزاد (به عنوان مثال دریاچه ها) را فعال کرده اند، اگرچه تصاویر اولیه از کیفیت پایین تری برخوردار بودند و بنابراین اطمینان از خروجی ها را کاهش می دهد. اخیراً، ماهواره های اضافی در مدار زمین قرار داده شده اند، به عنوان مثال Sentinel اروپا و چندین ماهواره ژاپنی، امکان گرفتن تصویر و داده را برای انواع دیگر اکوسیستم و پارامترهای مربوط به آب (به عنوان مثال حرا، تالاب ها و کیفیت آب) فراهم می کند. بسته به زمانی که ماهواره ها برای اولین بار اقدام به گرفتن اطلاعات می کنند، این در دوره های مختلف مرجع برای انواع مختلف اکوسیستم مربوط به آب در نشانگر 6.6.1 حاصل می شود.

4.4.2 داده های شاخص در مقیاس های ملی و زیر ملی

مجموعه داده ها در مورد انواع مختلف اکوسیستم مربوط به آب و همچنین نشان دهنده داده ها در طول زمان، در مقیاس های مختلف مکانی، از جمله مقیاس های حوزه ملی، فرعی و رودخانه در دسترس است. برای نشان دادن آمار ملی از لایه های واحد اداری جهانی (GAUL) استفاده می شود. GAUL که توسط سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO) توسعه یافته است، هدف آن جمع آوری و انتشار قابل اعتمادترین اطلاعات مکانی در مورد واحدهای اداری برای تمام کشورهای جهان است.

علاوه بر GAUL، داده های درون پورتال داده SDG 6.6.1 در مقیاس حوضه با استفاده از Hydro-BASINS ارائه می شود. نقشه HydroBASINS که به نمایندگی از صندوق حیات وحش جهانی ایالات متحده (WWF) توسعه یافته است، مرزهای حوزه را در مقیاس های حوزه و زیر حوضه برای کل جهان نشان می دهد.

هدف از ارائه آمار زیر ملی در پورتال داده SDG 6.6.1 تسهیل روند تصمیم گیری فرعی در مورد اکوسیستم های مرتبط با آب است. تصمیمات مربوط به یک آب خاص (به عنوان مثال یک دریاچه) اغلب ممکن است توسط مقامات زیر ملی گرفته شود. برای تشویق تصمیم گیری ملی و فرعی در جهت حفاظت و بازیابی اکوسیستم های مرتبط با آب، داده ها در سطح ملی و فرعی در دسترس قرار می گیرند. توجه به این نکته مهم است که برای گزارشگری جهانی، آمار ملی در هر نوع اکوسیستم گزارش می شود.

یک مزیت اضافی در جمع آوری داده های 6.6.1 با استفاده از HydroBASINS که آدرس دهی به سطح منطقه ای و فرامرزی را امکان پذیر می کند. سفره های زیرزمینی، حوضه های دریاچه و رودخانه های مشترک بین دو یا چند کشور حدود 60 درصد از جریان آب شیرین جهانی را تشکیل می دهند و بیش از 40 درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده اند و این امر بر اهمیت همکاری بین کشورهای ساحلی برای دستیابی به اهداف هدف 6.6 تأکید دارد.

5.2 اندیکاتور چگونه به هدف پیوند می خورد؟

شاخص 6.6.1 تنها شاخص اندازه گیری پیشرفت به سمت هدف 6.6 است. در بیان فعلی آن هدف 6.6. می خوانید: تا سال 2020، از اکوسیستم های مربوط به آب از جمله کوه ها، جنگل ها، تالاب ها، رودخانه ها، سفره های زیرزمینی و دریاچه ها محافظت و بازیابی کنید. تاریخ 2020 برای هماهنگی برنامه SDG با تعهدات قبلی به کنوانسیون تنوع بیولوژیکی، به ویژه اهداف Aichi که بخشی از برنامه استراتژیک تنوع زیستی 2011-2020 (CBD 2010) است، درج شد. زبان مقصد در سال 2020 با تاریخ بروزرسانی شده تا سال 2030 در حال بررسی است تا با چارچوب SDG همسو شود.

زبان مقصد از اصطلاح محافظت استفاده می کند. در متن هدف 6، این امر به حمایت از اکوسیستم ها برای اطمینان از ادامه خدمات ارزنده اکوسیستم برای جامعه، به ویژه در رابطه با خدمات پایدار آب و فاضلاب اشاره دارد (Dickens و همکاران، 2017). ارزش اکوسیستم ها در چارچوب SDG تا حد زیادی از نظر خدماتی که به جامعه بشری ارائه می دهند تعیین می شود. از آنجا که چنین سیاست گذاران و تصمیم گیرانی که قصد دارند خدمات ارائه شده به مردم از دریاچه ها، رودخانه ها، تالاب ها و آب های زیرزمینی را تأمین کنند، به داده هایی در مورد وضعیت عملکردی این اکوسیستم ها و اینکه آیا وضعیت عملکردی با گذشت زمان تغییر می کند، نیاز دارند. برای به دست آوردن این اطلاعات لازم است تغییرات کمیت آب (اندازه گیری شده توسط تغییر در منطقه و حجم فضایی) و / یا تغییر در کیفیت آب را کنترل کنید. این شاخص اندازه گیری نمی کند که چه مقدار از یک اکوسیستم محافظت می شود، به عنوان مثال، از طریق سیستم های تعیین حفاظت ملی یا بین المللی. در عوض SDG 6.6.1 تصمیم گیرندگان را قادر می سازد با حفاظت از طریق اثبات تغییرات پارامترهای فیزیکی و شیمیایی توصیف اکوسیستم های مربوط به آب، وضعیت حفاظت را مدیریت کنند. از این رو، این شاخص برای گرفتن اطلاعات فیزیکی و بیولوژیکی در هر منطقه طراحی شده است. کمیت و کیفیت آب در اکوسیستم های مربوط به آب.

روش نظارت بر شاخص، در بیان فعلی خود، داده های مربوط به سلامت بیولوژیکی اکوسیستم های آب شیرین را نمی گیرد حتی اگر اهمیت چنین داده هایی شناخته شده باشد. این به این دلیل است که نظارت بر سلامت اکوسیستم خاص زمینه است و مناسب ترین روش ها بر اساس شرایط بوم شناختی محلی است و شامل تنوع زیستی محلی آب شیرین است. اگرچه کشورهایی توانایی انجام این کار را دارند که به شدت مراقب سلامت اکوسیستم هستند. کشورها ممکن است به دنبال استفاده از داده های تولید شده برای هر زیرشاخص باشند، که می تواند در ترکیب با داده های کشور درجا، مانند شاخص های زیستی، برای اطلاع از وضعیت سلامت اکوسیستم مربوط به آب استفاده شود. این اقدام اضافی به اطلاع رسانی بهتر تصمیماتی که درباره حفاظت و احیای اکوسیستم های مرتبط با آب اتخاذ می شوند، کمک می کند.

6.2 ارزیابی روند بین داده های زیر شاخص

اندازه گیری داده ها برای هر نوع اکوسیستم تصمیمات ارزشمندی را در سطح اکوسیستم اتخاذ می کند. علاوه بر این، ارزیابی و مقایسه ترکیبی از تغییرات در چندین نوع اکوسیستم تصمیم گیری در مورد حفاظت و ترمیم چندین اکوسیستم را در یک منطقه امکان پذیر می کند. به عنوان مثال، داده ها برای یک حوضه رودخانه خاص ممکن است که منطقه فضایی از آبهای طبیعی (به عنوان مثال دریاچه ها) را نشان دهد. در حالی که منطقه فضایی از آبهای مصنوعی (به عنوان مثال مخازن) که در حال افزایش است، در حال کاهش باشد. هنگامی که چندین مجموعه داده بهم پیوسته در یک مرز حوزه ارائه می شود، تصمیم گیرندگان بهتر می توانند علت و تأثیر تغییرات در سطح اکوسیستم را تشخیص دهند. ارزیابی روند در بین تمام داده های زیرشاخص می تواند یک داستان جامع تر را قادر سازد تا بتواند تصمیمات سیاست گذاری و برنامه ریزی که سلامت اکوسیستم را ارتقا می بخشد، یا توانایی اکوسیستم ها برای حفظ ساختار و عملکرد خود در طول زمان در برابر فشارهای خارجی، تولید کند.

7.2 نقش نقاط کانونی شاخص ملی

نقاط کانونی شاخص ملی نقش مهمی در فرآیندهای جریان داده ایفا می کند که به عنوان تنها نقطه ورود آژانس های متولی برای درگیر کردن کشورهای عضو در مورد نظارت و گزارشگر شاخص عمل می کند. یک نقطه کانونی واحد در هر کشور تبادل روان را در ارتباطات، جمع آوری داده ها، اعتبار سنجی و گزارش دهی، و همچنین انتشار ظرفیت سازی و مواد آموزشی تسهیل می کند. چنین نقطه کانونی شاخص ملی (همچنین به عنوان یک نقطه کانونی فنی نیز نامیده می شود) برای شاخص 6.6.1 ممکن است به طور معمول یک مقام دولتی معرفی شده از یک نهاد دولتی مربوطه مانند یک وزارتخانه یا اداره با مسئولیت مدیریت آب و / یا آمار زیست محیطی ملی باشد. در بلند مدت، نقاط کانونی شاخص ملی می توانند مالکیت و جذب داده های شاخص را در سیاست های ملی / فرعی و برنامه های مربوط به برنامه ریزی مربوط به حفاظت و مدیریت اکوسیستم های مرتبط با آب افزایش دهند.

8.2 یک رویکرد نظارت تدریجی

دستور کار 2030 یک فرایند تحت هدایت کشور و محل است و این روش از این رویکرد استقبال می کند که مسئولیت نظارت و گزارش داده ها بر روی همه شاخص های SDG را بر عهده کشورها قرار می دهد. کلیه داده های جهانی باید در سطح ملی متعلق و تأیید شوند تا مطابق با برنامه دستور کار 2030 باشد. با شناخت شکاف داده های جهانی که با توجه به داده های موجود در سطح ملی در مورد اکوسیستم های مربوط به آب وجود دارد، این روش از داده های موجود در سطح جهان برای افزایش اندازه گیری های زمینی استفاده می کند. این مزیت فوری پر کردن خلا های داده جهانی است و پیشرفت سریعتر را در جهت دستیابی به هدف 6.6 تشویق می کند. چنین رویکردی برای سایر روشها مانند شاخص 15.3.1 نیز اتخاذ شده است.

این روش از یک رویکرد نظارت تدریجی استفاده می کند، به این معنی که کشورها می توانند از در دسترس بودن محصولات داده جهانی در اکوسیستم های مربوط به آب بهره مند شوند، در حالی که همچنین (درصورتی که داده ها و ظرفیت وجود دارد) از داده های مشتق شده ملی برای تعریف و تقویت سطح پایه گزارش در شاخص 6.6.1 استفاده می کنند. بنابراین این رویکرد سطوح مختلف جاه طلبی را تشویق می کند. یک رویکرد نظارت تدریجی سودمند است زیرا مولفه های شاخص را که داده های با کیفیت بالا به طور گسترده در دسترس هستند، اولویت بندی می کند، بار گزارش را برای کشورها کاهش می دهد و تلاش های نظارت را بر تأیید داده های موجود و تولید داده های جدید محدود متمرکز می کند. این تلاش های نظارت متمرکز با افزایش ظرفیت سازی، پیشرفت های فن آوری و بهبود اشتراک داده ها در بین جامعه بین المللی پشتیبانی خواهد شد.

رویکرد نظارت تدریجی با استفاده از دو سطح جاه طلبی تنظیم می شود. حداقل همه کشورها از سطح پایه ای داده (سطح 1) که با استفاده از داده های موجود در جهان، دقیق و به طور منظم به روز شده از منابع ماهواره ای تولید می شود، بهره مند می شوند. این داده ها در پورتال داده SDG 6.6.1 آزادانه قابل دسترسی و بارگیری هستند که به کشورها امکان می دهد تغییرات در سطح آبهای سطحی دائمی و فصلی (دریاچه ها و رودخانه ها) را ارزیابی کنند. تغییرات در ناحیه آب مصنوعی (مخازن)؛ تغییرات در منطقه تالاب ها و حرا ها؛ و همچنین تغییرات در حالت تغذیه ای و کدورت پهنه های بزرگتر آب. در صورت وجود ظرفیت و داده ها، کشورها باید تلاش کنند تا با استفاده از داده های مشتق شده ملی (سطح 2) در مورد جریان رودخانه ها و حجم آب های زیرزمینی، این بنیاد داده های موجود را تقویت کنند. جدول زیر خلاصه تفکیک داده های سطح 1 سطح حاصل از مشاهدات زمین و داده های سطح 2 ملی است.

جدول 1: داده های مشخص شده توسط اندازه گیری های ماهواره ای و زمینی

گروه های تخصصی بین دولتی تأسیس شده مانند گروه مشاهدات زمین (GEO) و گروه مدیریت اطلاعات جهانی مکانی (GGIM)؛ متشکل از کشورهای عضو سازمان ملل متحد و با دفاتر آماری ملی (NSO) و آژانس های بین المللی همکاری می کنند. طراحی این روش را با توجه به چگونگی تولید داده، منابع آن و تفکیک مکانی و زمانی داده ها، آگاه کرده اند. کلیه داده ها منوط به تأیید مقامات ملی هستند. ممکن است کشورها بخواهند داده های مشاهدات زمین ماهواره ای خود را برای تولید داده های با وضوح بالاتر تهیه کنند. اگر فرآیند تولید داده از همان روش روش تولید اطلاعات ملی پیروی کند که توسط این روش شاخص اعمال شده و در برگه های فراداده توضیح داده شده است، از جمله دسته بندی انواع اکوسیستم مربوط به آب و مرجع داده، از این داده ها می توان برای گزارشگر شاخص SDG استفاده کرد. دوره ها، به منظور امکان مقایسه بین المللی داده ها و قدرت آماری است.

مدیر سایت: بهزاد سرهادی

شماره تلفن: 09190622992

شناسه تلگرام مدیر سایت: SubBasin@

نشانی ایمیل: behzadsarhadi@gmail.com

(سوالات تخصصی را در گروه تلگرام ارسال کنید)

_______________________________________________________

×

 براي پيوستن به بزرگترين گروه تلگرام علوم و مهندسي آب با امکان تبادل نظر بين اعضاء کليک کنيد

کتاب کاربرد مدل QUAL2KW

کتاب کاربرد GIS در منابع آب

کتاب محاسبه سيل طرح