به عقیده تونی آلن، مدیریت تقاضا همان «مسیر نرمی» است که جامعه صنعتی از دهه ۱۹۷۰ به جای مسیر قبلی خود(«مسیر سخت») انتخاب کرده و مهم ترین شاخص آن مدیریت تقاضا است. وی در بررسی ایتن مورد در کشور اسپانیا چنین توضیح می دهد:
در زمینه آب، اسپانیا یکی از بهترین و بدترین نمونههای جهان است. از یک سو مشکلات بخش جنوبی نگرانکننده است و از سوی دیگر، در سایر مناطق این کشور، نمونههای دلگرمکنندهای از راهکارهای خلاقانه، نوین پایدار دیده میشود.
هر کشوری تقسیمات مربوط به خود را دارد. اغلب هویتها در محور شمال-جنوب، قطبی میشوند. اسپانیا نیز از این قاعده مستثنی نیست. اگر جنوب به شکل کلیشهای به عنوان بخش محافظهکار و تحت سلطهی فرهنگ روستایی مانانا معروف شده است. اما شمال، و به ویژه کاتالونیا، به عنوان منطقهای پرتکاپو، آزاداندیش و شهرنشین بر سر زبانها افتاده است. و این دستهبندی فرهنگی در هیچ جایی واضحتر از شهر دوم اسپانیا، یعنی بارسلون به چشم نمیآید. بارسلون در مرکز اقتصاد پیشرفته و تخصصمحور کاتالونیا قرار دارد، و اقتصاد کاتالونیا نیز به نوبهی خود یکی از بازیگران اصلی اقتصاد این کشور به شمار میرود.